Tuindagboek: de kinderhut van snoeihout in juni (en ‘ons’ merelnest)
In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: hoe staat de hut van snoeihout er nu bij? En hoe is het bij de broedende merels?
Wat doe je met snoeihout? Nuttig maken, natuurlijk! Schimmels en insecten breken het af, waarop weer andere insecten en vogels afkomen. En waarom zou je voor plantenklimrekken en hutten betalen als het gratis in je tuin groeit? Daarom maakte ik afgelopen maart een hut voor mijn zoontje van snoeihout. Destijds was het eromheen nog kaal, maar nut zit het mooi verstopt in het groen. Ik beloofde destijds een update te geven als de struiken waren uitgelopen. Nou, bij deze 😉
Rond de hut groeien twee hazelaars en een kamperfoelie over de pergola er bovenlangs. Aan de zijkant zit een braam die ik langs de takken van de hut leid. Je ziet vooral de bovenkant van het bouwsel van verschillende hoeken uit de tuin, wat ik zelf een leuk accent vind. En natuurlijk het belangrijkste: mijn zoontje maakt er goed gebruik van. In een oude kist bewaard mijn hij allerlei geheime schatten. Vriendjes hebben er ook al in gespeeld, hij laat het vol trots aan iedere bezoeker zien.
Minder leuk is dat het merelnestje in de voortuin van de één op de andere dag verlaten was. Zo zagen we steeds als we er onderdoor liepen (want het zat net naast het afdakje boven de voordeur) een merelkopje of -staart er bovenuit steken en zo niets meer. Na twee weken is mijn man gaan kijken: vijf prachtige eitjes. Waarom ze die verlaten hebben weten we niet. We zijn niet veel in de voortuin geweest om ze met rust te laten, de klimmer waarin hun nest zat hebben we niet aangeraakt en zo vaak lopen we nou ook weer niet in en uit… De enige verklaring waar ik naar neig is dat het ze te warm werd. Die laatste week dat ze erop zaten bleven wij vooral binnen vanwege de hitte. Juist de voortuin kan flink bakken in de zon.
Dat opnieuw een merelnest faalde voelt toch wel als een dolksteek. Je blijft je afvragen: waarom? Heb ik iets gedaan dat ze verstoorde? Gelukkig is de babyboom aan kikkers en padden de afgelopen jaren wél succesvol geweest en zet je geen stap in de tuin zonder dat er van alles wegspringt. Het raakt hier nog overbevolkt: wat er een maand geleden aan draadalg in de vijver verscheen is alweer weg dankzij een nieuwe generatie hongerige kikkervisjes. En mijn eigen hongerige kikkervisje (mijn zoontje, bedoel ik) stroopt de tuin af op zoek naar rijpe frambozen, bosaardbeien en gewone aardbeiden. ’s Ochtends maak ik maar even snel zelf een snoeprondje, anders blijft er voor mij niks over 😛
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 