Iris' Garden Ecology

Blog. Want een betere wereld begint in de eigen tuin!

Speelhut van gevlochten snoeihout

Voor mijn zoontje heb ik een hut gemaakt van snoeihout uit de tuin. Hier beschrijf ik hoe ik dat gedaan heb en wat (op dit moment) het resultaat is. Plus een levende vechtheg en natuurlijk veel foto’s van het proces.

Mijn zoontje (6) speelt graag in de natuur, buiten en in de tuin. Hij heeft ook graag een eigen plekje en hij had een hut in de buurt gebouwd, die helaas gesloopt werd. Nu had ik in de tuin tussen twee grote hazelaars in een paar dode takken in de grond gezet en was van plan die hazelaars (en een braam) erlangs te leiden als een tipi (zie Mijn DIY project: een levende tipi). Ondanks dat mijn zoontje er wel in speelde gebruikte hij het vooral als spannende tunnel 😉

Zo zag deze er in het begin uit…
…en zo afgelopen jaar (2020).

Nadat zijn hut buiten de tuin gesloopt was vroeg ik hem of hij er één in zijn eigen tuin wilde. Het antwoord was een volmondig JA! Dus verzamelde ik alvast een deel van mijn snoeihout (ik snoei langzaam, in delen, zodat ik de energie heb om het af te maken en planten verspreid bloeien). Het doel is niet dat deze hut nog uitloopt – het is allemaal dood hout, waarop weer allerlei insecten afkomen en de vogels vinden het dusver maar wat interessant. De twee grote hazelaars aan weerszijden en de braam groeien er straks overheen en maken het vanzelf héél groen, zoals op de laatste foto hierboven te zien is. Er groeiden ook veel spontane planten, die ik heb uitgestoken en later tussen de hut en het pad terug plant. Ook leuk: er zitten veel vogels rond die plek, vanwege een vijver, vogelbad, de kamperfoelie de bovenlangs over de pergola groeit (bessen) en een vogelhuisje en vetbol. Vorig haar hadden twee merels hier vlakbij een nest gemaakt (ondanks dat mijn zoontje daar dus regelmatig komt). Vanuit de hut is hij straks onzichtbaar en kan hij vogelen, waar hij zich al helemaal op verheugd.

Wat ik voornamelijk gebruikte waren de lange buigzame takken van rode kornoelje, sterk vertakte vlinderstruik-takken en een paar dikke takken, liefst ook met wat vertakkingen om ze beter op hun plek te houden. Daarnaast had ik de oude hardhouten onderdelen van een oud tuinbankje waarvan de zitting stuk was, die heb ik ter versteviging en als raam gebruikt. De basis en horizontale takken heb ik vastgemaakt met henneptouw en herbruikbaar aanbindtouw.

Dit is hoe ik te werk ging:

Dit is de basis van de hut: boven loopt de pergola langs. Vier grote dode takken staan in de grond en zijn bovenin aan elkaar bevestigd. Dit heb ik verstevigd met de zijkanten van het bankje, een langs het pad aan de achterkant voor een raampje en een aan de zijkant voor stevigheid. Verder meerdere dikke takken dwars gebonden en een extra bamboestok om een extra hoek te maken.
Dit was het begin van het proces: aanbinden van takken en de bank-delen dwars op de vier takken zodat ik een stevige basis heb om op verder te werken.
Begin van het proces: enkele vlinderstruik-takken gewoonweg tegen de hut gezet, die ik later meenam om omheen te vlechten en aan te knopen.
Ik startte het vlechten door eerst grote, buigzame (kornoelje) takken horizontaal rond binnenkant van de hut te klemmen en buigen.
Die horizontale takken maakte ik vast aan iedere hoofdtak, de bamboestok en bankdelen die ik onderweg tegenkwam.
Als ik een rij horizontale takken had, pakte ik dunnere/kortere kornoeljetwijgen om er haaks doorheen te weven.
Dat weven tussen de horizontale takken door deed ik meerdere keren; heel precies was ik niet, ik bleef de takken gewoon voor- en achterlangs de horizontale halen, ook als ik een andere verticale tak tegenkwam. Vooral door ze bovenin om te buigen en met het andere einde hetzelfde, maar tegengesteld te vlechten, werd het zo sterk dat ik ertegen kon leunen.
Het raampje (met DIY belletje). Alle planten die ik heb uitgestoken plant ik uiteindelijk tussen de hut en het pad terug, zodat het raampje op bloemen uitkijkt.
Hoe ik het belletje maakte: een touw met een knoop door een klein bloempotje en een grote kraal.
Het resultaat op dit moment (met dekentje van mijn zoontje erin) – deze foto is gemaakt vanaf het terras achter het huis, van binnen kijk je er wel op uit maar het staat eigenlijk hardstikke leuk (laat staan als het er omheen groen wordt).
Resultaat vanaf het pad.
Resultaat vanaf de andere kant.
Resultaat: de voorkant. Ik heb mijn zoontje een oude kist en allerlei oude sieraden gegeven, want hij heeft het altijd over schatten en nu heeft hij zijn eigen. Een deel hebben we opgehangen als versiering.

Op de foto is het nog niet superduidelijk, maar ik heb een paadje gemaakt met daarnaast klassiek gevlochten afscheidingen van hout (dat al langer lag te drogen (nog van vorig jaar) zodat het niet uitloopt). Zo dendert mijn zoontje niet dwars door de planten, plus het ziet er leuk uit. We hebben al wat houtsnippers over het paadje verspreid, ik denk dat ik hetzelfde met de bodem van de hut doe.

Nu heb ik deze hut met snoeihout gemaakt waarvan het niet de bedoeling is dat het nog uitloopt. Het komt dus ook niet in contact met de grond. Groen wordt het doordat de hazelaars het overgroeien. Je kunt natuurlijk ook een geheel levende hut maken. Zo heb ik in de foto’s hieronder een haag gevlochten van levende wilgentakken.

Deze moet je wel regelmatig (een paar keer per jaar) snoeien en blijven vlechten, als je een duidelijke vorm wilt. In deze foto ben ik bezig dat met verwilderde takken te doen: dood hout wegsnoeien, opnieuw kruislings binden en buigen. De takken lopen steeds naar boven uit, want daar is natuurlijk zon.
Dit is na het vlechten. De takken staan kruislings in de grond en ik heb ze gebogen en vastgebonden. Daarna ben ik uiteinden en zijtakjes zo veel mogelijk gaan vlechten. Als je vlecht kun je hier niet zulke scherpe bochten maken als ik boven met het kornoeljehout deed, want als je te scherp buigt of de tak breekt, kan deze afsterven. Ook regelmatig de aanbindmaterialen weghalen, want de takken worden dikker als ze groeien en anders knel je ze af. Je kunt nu tegen deze heg duwen; het is goed stevig.

Over enkele maanden, als de hazelaars van de hut en de wilgentenen zijn uitgelopen, zal ik opnieuw foto’s maken zodat je het resultaat tegen die tijd kunt zien.


Update 28-6-2021 – Zo staat de hut er nu bij:

3 reacties op “Speelhut van gevlochten snoeihout

  1. heleengierveld
    19 maart 2021

    Hallo Iris,

    Benieuwd of ik via deze reply ook in je mailbox terecht komt. Ik heb een vraag aan je, of eigenlijk twee. Die zal ik je stellen, if I may, als dit inderdaad werkt.

    Met vriendelijke groet,

    Heleen Gierveld

    Uitgeverij jan van arkel

    06 16 426 440

  2. Pingback: Tuindagboek: de kinderhut van snoeihout in juni (en ‘ons’ merelnest) | Iris' Garden Ecology

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: