Voor mijn zoontje heb ik een hut gemaakt van snoeihout uit de tuin. Hier beschrijf ik hoe ik dat gedaan heb en wat (op dit moment) het resultaat is. Plus een levende vechtheg en natuurlijk veel foto’s van het proces.
Mijn zoontje (6) speelt graag in de natuur, buiten en in de tuin. Hij heeft ook graag een eigen plekje en hij had een hut in de buurt gebouwd, die helaas gesloopt werd. Nu had ik in de tuin tussen twee grote hazelaars in een paar dode takken in de grond gezet en was van plan die hazelaars (en een braam) erlangs te leiden als een tipi (zie Mijn DIY project: een levende tipi). Ondanks dat mijn zoontje er wel in speelde gebruikte hij het vooral als spannende tunnel 😉
Nadat zijn hut buiten de tuin gesloopt was vroeg ik hem of hij er één in zijn eigen tuin wilde. Het antwoord was een volmondig JA! Dus verzamelde ik alvast een deel van mijn snoeihout (ik snoei langzaam, in delen, zodat ik de energie heb om het af te maken en planten verspreid bloeien). Het doel is niet dat deze hut nog uitloopt – het is allemaal dood hout, waarop weer allerlei insecten afkomen en de vogels vinden het dusver maar wat interessant. De twee grote hazelaars aan weerszijden en de braam groeien er straks overheen en maken het vanzelf héél groen, zoals op de laatste foto hierboven te zien is. Er groeiden ook veel spontane planten, die ik heb uitgestoken en later tussen de hut en het pad terug plant. Ook leuk: er zitten veel vogels rond die plek, vanwege een vijver, vogelbad, de kamperfoelie de bovenlangs over de pergola groeit (bessen) en een vogelhuisje en vetbol. Vorig haar hadden twee merels hier vlakbij een nest gemaakt (ondanks dat mijn zoontje daar dus regelmatig komt). Vanuit de hut is hij straks onzichtbaar en kan hij vogelen, waar hij zich al helemaal op verheugd.
Wat ik voornamelijk gebruikte waren de lange buigzame takken van rode kornoelje, sterk vertakte vlinderstruik-takken en een paar dikke takken, liefst ook met wat vertakkingen om ze beter op hun plek te houden. Daarnaast had ik de oude hardhouten onderdelen van een oud tuinbankje waarvan de zitting stuk was, die heb ik ter versteviging en als raam gebruikt. De basis en horizontale takken heb ik vastgemaakt met henneptouw en herbruikbaar aanbindtouw.
Dit is hoe ik te werk ging:
Op de foto is het nog niet superduidelijk, maar ik heb een paadje gemaakt met daarnaast klassiek gevlochten afscheidingen van hout (dat al langer lag te drogen (nog van vorig jaar) zodat het niet uitloopt). Zo dendert mijn zoontje niet dwars door de planten, plus het ziet er leuk uit. We hebben al wat houtsnippers over het paadje verspreid, ik denk dat ik hetzelfde met de bodem van de hut doe.
Nu heb ik deze hut met snoeihout gemaakt waarvan het niet de bedoeling is dat het nog uitloopt. Het komt dus ook niet in contact met de grond. Groen wordt het doordat de hazelaars het overgroeien. Je kunt natuurlijk ook een geheel levende hut maken. Zo heb ik in de foto’s hieronder een haag gevlochten van levende wilgentakken.
Over enkele maanden, als de hazelaars van de hut en de wilgentenen zijn uitgelopen, zal ik opnieuw foto’s maken zodat je het resultaat tegen die tijd kunt zien.
Update 28-6-2021 – Zo staat de hut er nu bij:
Hallo Iris,
Benieuwd of ik via deze reply ook in je mailbox terecht komt. Ik heb een vraag aan je, of eigenlijk twee. Die zal ik je stellen, if I may, als dit inderdaad werkt.
Met vriendelijke groet,
Heleen Gierveld
Uitgeverij jan van arkel
06 16 426 440
Hoi Heleen!
Je reactie is gezien hoor 🙂
Als je meer direct contact wilt kunnen we ook rechtstreeks mailen via info@irisgardenecology.nl!
Pingback: Tuindagboek: de kinderhut van snoeihout in juni (en ‘ons’ merelnest) | Iris' Garden Ecology