Hier in de tuin geldt de wet van de jungle.
Vrijdag probeerde ik te werken in de tuin. Ik zeg ‘probeerde’, want zoals gewoonlijk viel er weer zo veel te zien dat ik amper aan werken toekwam. Wat trok nu mijn aandacht? Een gewone wesp, langsvliegend, met twee lange sprieten achter zich bungelend. Huh? Ja, je leest het goed, de wesp had twee lange sprieten. En tja, als je zoiets aparts ziet, dan kan je natuurlijk niet anders doen dan volgen.
De wesp nam plaats op een dikke tak die, gelukkig voor mij, vrijwel op ooghoogte hing zodat ik een goed zicht had. En wat bleek? De lange sprieten waren de poten van een spin! De wesp had een hooiwagen te pakken! Ik maakte snel foto’s met mijn mobiel, rende naar binnen voor mijn camera (die veel betere macrofoto’s neemt) en de wesp was verdwenen. Alleen een lange, spinachtige poot hing nog aan de tak, akelig samentrekkend alsof zijn stervende eigenaar er nog aan vastzat.
Bovenstaande foto is een vergroting van mijn foto’s. Helaas dus genomen met mijn mobiel, daardoor is hij minder scherp dan ik zou willen. Maar als je goed kijkt kun je de poten zien en dat witgrijze bolletje onder de poten van de wesp is het lichaam van de spin. Een hooiwagen.
Waarom doet de wesp dit nou? Dit is een werkster, die een spin gevangen heeft, fijnmaalt en oppeuzelt. Daarna vliegt ze naar haar kolonie en voert haar spinnebraaksel aan de larven. Ik wist wel dat de larven vlees aten, maar had nog nooit zoiets gezien. Jij wel?
Prachtig hè! Weer eens het bewijs dat zelfs een lastige wesp haar nut heeft.
Jazeker!
Pingback: Wespennest naast de voordeur | Iris' Garden Ecology