Tuindagboek: de toornige tjiftjaf

Vetpot voor vogels

In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: ik heb een potje met vet al in de houder gezet…

De vogels hebben het druk in mijn tuin. Twee koolmeesjes bouwen een nest in het mezenkastje en waarschijnlijk zit er een roodborst-nestje in de spar. Daarnaast vormt mijn tuin een pitstop voor vogels, zoals vinken en een vuurgoudhaantje die zich in december van 2016 ook eens liet zien. Ik hoop nog op putters, want die maken graag gebruik van de uitgebloeide teunisbloemen in mijn voortuin – speciaal voor hen laat ik ze altijd zo lang mogelijk staan. Maar op tweede paasdag had ik onverwacht bezoek. Een vogeltje dat ik al heel lang ken en wel eens gehoord heb, maar nooit in het echt gezien. Het roept zijn eigen naam: tjif-tjaf! Ja, het bleek een tjiftjaf. Voor mij heel bijzonder. Ik appte het gelijk naar mijn moeder – maar ik weet niet helemaal zeker of ze de reden van mijn enthousiasme wel begreep.

Het zit zo. Mijn ouders hadden allebei een dikke stapel Suske en Wiske-stripboeken. Als kind las ik ze graag. Er zaten dan wel een paar dubbele in de gecombineerde verzameling, maar ook als je die ertussenuit haalde bleven er genoeg avonturen over van broer, sus, hun tante Sidonia, Lambik en soms Jerom. Natuurlijk droeg ik vervolgens zelf bij aan de uitbreiding van de stripboekenberg. Één van die uitbreidingen was Suske en Wiske en De Toornige Tjiftjaf.

Voor wie hem niet kent: in De Toornige Tjiftjaf maakt Lambik zich zo boos over de vogelvangst dat hij zich als vigilante – inclusief levensgroot tjiftjaf-kostuum – de vogelvangers eigenhandig te lijf gaat. Mijn moeder en ik genoten altijd van dat verhaal. En we waren beiden verrast toen bleek dat de tjiftjaf echt bestaat – alleen wel een heel stuk kleiner.

Het onverwachte bezoekje van het vogeltje waarom het in dat stripverhaal draait bracht me een berg herinneringen. Zo leuk om er eentje in míjn tuin te zien (waar die niet bang hoeft te zijn van vogelvangers). Hoewel ik niet van plan ben in Lambik’s voetsporen te treden is er blijkbaar iets van blijven hangen. De tuin is wat mij betreft een toevluchtsoord. Met de achteruitgang van hun broodnodige stadsgroen, nestgelegenheid en insecten kunnen ze onze hulp wel gebruiken. Biedt iemand zich aan als toornige tjiftjaf?

Tip! Als we het toch over het helpen van vogels hebben: met de start van het broedseizoen hebben de volwassenen en hun jonkies veel vet en eiwit nodig. Maar dankzij de kou van de afgelopen weken zie ik – hier thuis tenminste – nog bar weinig insecten. Je kunt een vetbol ophangen op basis van insecten. Op dit moment hebben de vogels veel eiwitten en vetten nodig, zowel de volwassenen als hun jonkies en insecten zijn een goede bron. Voor de jonkies is dat zelfs een stuk beter dan pindakaas of een zaadbol, want dat dierlijke kunnen ze beter verteren. Van pindakaas gaan ze dood. Insectenvetbollen dus. Je kunt ze kopen of zelf maken. Die in de bovenstaande foto maakte ik van een lege pot met ossenwit en een meelwormen-mengsel. Supersnel en de vogels zijn er gek op. Kijk voor mijn werkwijze hier (die maakte ik met zaden, dus vervang het zaadmengsel voor meelwormen).