Tuindagboek: Een hulpbehoevende hommel aan de deur

In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: ik hoor geen Help! maar ik neem wel aan dat dat de boodschap is.

Deze hommel zwalkt zo’n beetje via mijn achterdeur naar binnen. Ze kruipt onhandig en zonder rechte lijn en bij een hobbeltje valt ze om. Het lijkt een beetje op een ontdekkingsreiziger gestrand in de woestijn. Ze is duidelijk uitgeput van voedseltekort en/of kou. Ik hoor haar bijna puffen. Hier bij mijn achterdeur zit ze in de schaduw en weg van planten die ze eet. Ik laat haar op mijn hand klimmen en neem haar mee naar de zon. Het is een weidehommel, dus ik ga er vanuit dat ze mijn bosooievaarsbek (aan komen waaien) wel lekker vindt. Ik laat haar in het zonnetje in de bloem klimmen. Meteen zoekt ze de stamper af en hengelt haar tong naar binnen. 

Na een tijdje houdt de hommel op met eten. Nou heb ik naast mijn ooievaarsbek nagelkruid ‘Totally Tangerine’ met feloranje bloemen die het roze van de bosooievaarsbek versterken. Ik heb ook het wilde knikkend nagelkruid, maar die is net uitgebloeid. Ik weet dat hommels dáár gek op zijn, want die heb ik al jaren in mijn tuin. De Totally Tangerine is een nieuwe toevoeging. Ik hoop dat het de bloeitijd van m’n nagelkruid verlengt. Ik besluit het te proberen. Ik buig een feloranje bloem naar de ooievaarsbek met hommel. Ze klimt gelijk op het nieuwe landingsplatform. Ja hoor, daar gaat de tong weer. Ze eet gulzig. Als ik even wegkijk en me weer omdraai is ze verdwenen. Ik zoek nog even de bodem af maar zie haar nergens. Zou ze weggevlogen zijn? Ik hoop het!