In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: er zit een gluurder in de emmer…
Tijdens het ontbijt zag ik iets vreemds. Twee oogjes staarden me aan vanaf de rand van een emmer. Die staat onder de tap van de regenton en is gevuld met regenwater, omdat de regenton lek is. Er zit een rode tiewrap aan het hengsel, zodat ik weet welke van mij is als ik de emmer eens meeneem op m’n werk. Bovenop die tiewrap zat het dier dat me aanstaarde. Een grote, bruine kikker. Ik denk dat het een zij is, dat zijn die groterds meestal.
De kikker staart me door het glas afkeurend aan. Ik hoop dat ze blijft zitten en grijp m’n camera. Eerst maak ik wat foto’s door het glas heen – dat werkt slecht, het glas blijkt vies door de regen. Voorzichtig schuif ik dan toch maar de schuifpui open. Ze blijft zitten. Ze volgt alles wat ik doe, maar blijft bewegingloos zitten. Ik pak ook m’n mobiel erbij voor wat foto’s om meteen te versturen. M’n man is jaloers als hij ze ziet.
Langs mijn benen glippen mijn twee katten naar buiten. Dit zijn gelukkig geen gehaaide rovers maar twee heren: de ene liever lui dan moe en de ander bang van alles. Het is die bange die uiteindelijk de kikker spot. Ik zie hem denken: Wat de f*ck zit daar? Hij sluipt iets dichterbij en zoals katten wel vaker doen als ze iets niet begrijpen lift hij langzaam een pootje op. Snap je het niet? Mep het dan! Of dat lijkt tenminste protocol bij katten. Ik noem waarschuwend zijn naam. Hij laat zijn pootje zakken en druipt af. De kikker negeert hem en kijkt mij nog steeds afkeurend aan. Ik schiet een weinig flatteuze foto en giechel erom, waardoor praktisch een donderwolkje boven haar kop vormt.
Kan ze eigenlijk wel bewegen? Ik kijk naar haar pootje. Het lijkt in het lusje van de tiewrap te zitten. Ik duw voorzichtig een vinger tegen haar zij. Ze kijkt me nog bozer aan, maar verplaatst zich niet. Dan haal ik haar pootje uit de lus. Echt vast blijkt die gelukkig niet te zitten. De kikker is wel echt boos nu en duikt naar de bodem van de emmer. Ik leg er maar een schepje in zodat ik zeker weet dat ze er makkelijk uit kan komen.
Even later zit ze weer op de rand. Ze kijkt me aan terwijl ik tussen de bank en keuken beweeg en schuift mee. Mijn man grapt dat ze naar binnen wil. Dan springt ze eraf en ik ben haar kwijt. Tot ik voor het raam ga staan om te zien waar ze heen is. Ze zit pál voor de schuifpui. Als ze me ziet probeert ze zelfs aan het hout omhoog te klimmen.
Mijn man vraagt of kikkers ook meelwormen eten. Ja! Dat heb ik voor de vogels, dus pak ik een handvol en loop ermee naar buiten. De kikker zoekt nog steeds een opening naar binnen. Ik leg wat voor haar neer. Wie weet? Maar ze lijkt vooral geïrriteerd. Misschien komt het ook wel doordat een van die meelwormen op haar rug is gevallen en daar blijft plakken. Ik laat haar maar met rust en ga naar binnen. Terwijl ik dit schrijf staart ze me nog steeds afkeurend aan.
Ik zou ook wel kikkertjes willen in mijn achtertuin. Maar het schijnt dat ze zich snel vermeerderen en verspreiden en de hele buurt wakker houden met hun gekwaak.
Hoi Margreet, zelf heb ik hordes kikkers (en padden) maar er nooit last van. ’s Avonds hoor je soms wat gekwaak maar niet echt opvallend ofzo. De buren zijn luider :p
Nou, dat is bij mij in de Amsterdamse Pijp zeker zo.
Gaan hele nachten door met feesten in de achtertuinen.
Ik heb een vijver met goudvissen. Het kikkertje kan daar drinken.
Of meerder kikkertjes.
Dank voor je tip trouwen!
Bij ons zitten elk jaar de padden voor de schuifpui. Als ik hem open lopen ze door de kamer richting de voordeur waar ze weer buitengelaten worden en in de sloot aan de overkant springe
Wat leuk weer eens in je tuindagboek te mogen lezen Iris! Ik ben jaloers op jouw kikker. Wij hadden er hier vroeger ook veel. Maar door de overbrmesting van de weide achter ons is al het leven in onze poel dood. Nee, niet alles. Muggen hebben we nog wel. Zelfs de schepen van milieu of de man van de mestbank kan ons niet helpen. 😢
Wat jammer dat je al dat leven kwijt bent! Zit de poel in de volle grond? Wat bizar dat er niks aan gedaan kan worden. Ik leef met je mee, maar ik heb er eerlijk gezegd geen woorden voor.
Ja in de volle grond zonder folie. Dus in de zomer komt hij meestal droog te staan. Het was een paradijs. We hebben nu een zwemvijver en stilstaande waterzone voor amfibieën aangelegd. Hopelijk kunnen we daar terug leven aantrekken.
Gaaf! Ik hoop dat het werkt.
Bij ons komen ze ook wel eens via de keuken naar binnen wanneer de deur openstaat. Zo nieuwsgierig zijn ze wel. En de kinderen roepen vaak dat ze de kikker willen kussen! De gevolgen zijn voor jullie roep ik dan, dan moet je trouwen met een prins dienst een kikker lijkt🤪
Haha geweldig! Hier willen (en komen!) meestal de padden naar binnen, kikkers had ik eerder nog niet aan de deur 😉
Al jaren heb ik kikkers in de tuin .geen vijver of dergelijke in de buurt , maar toch . Net nog rond 22.30 uur sprong er een kleintje op mijn terras
Leuk!