In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat mij in de tuin is overkomen. Deze keer: Psst, we worden bespied!
Dit is het derde voorjaar dat ik Archimedes in de tuin mis. Voor wie niet met hem bekend was, nee, de filosoof Archimedes kwam niet regelmatig in mijn tuin om te mijmeren bij een kop thee. Archimedes is de naam die we aan een enorme pad gaven die zich ieder voorjaar (en de rest van het tuinseizoen) regelmatig liet zien en zich he-le-maal niks aantrok van de mensen of katten die soms door zijn tuin banjerden. Hij woonde hier al voor wij dat deden en zat graag aan de rand van de vijver die we aan de tuin toevoegden, te zitten en te mijmeren. Vandaar de naam Archimedes. Vooral in het voorjaar zagen we hem veel als hij zijn paddenkoninkrijk van boven tot onder en van buiten tot binnen in huis inspecteerde. Zag je Archimedes, dan wist je dat het voorjaar officieel begonnen was. En híj bleek trouwens een zíj, een vrouwtje, gezien haar grootte en de mannen die ze in latere jaren soms met zichtbare irritatie op haar rug droeg. En ze was de koningin van haar tuin.
Vorig jaar schreef ik al eens in een post hoe veel padden zich sindsdien in mijn tuin gevestigd hebben. Archimedes heeft gelukkig voor een hoop nakomelingen gezorgd, een kleine troost nu ze er niet meer is. En we mochten vorig jaar een nieuwe koning verwelkomen, Paracelsus (bijnaam Gert). En bij die titel horen natuurlijk bepaalde plichten.
Afgelopen week zaten mijn zoontje en ik in de tuin. Ineens zie ik twee oogjes ons vanuit de Campanula begluren. Kun je ze ontdekken op de foto hieronder?
Ik zeg tegen mijn zoontje: “Psst, we worden bespied!” Hij kijkt om en na wat wijzen ontdekt hij de pad en giechelt. Het is Paracelsus. Hij blijft stilzitten terwijl we kijken, alsof hij hoopt dat we hem niet zien terwijl hij ons inspecteert. We maken een foto, spelen daarna het spelletje mee en al snel, wanneer hij denkt dat we echt niet meer kijken, rommelt hij verder tussen de blaadjes. Archimedes mag trots zijn. Haar opvolger doet zijn plicht net zo grondig als zij.
Oeps, er is iets fout gegaan, want deze blogpost stond helemaal niet voor vandaag (1e Paasdag) ingepland… Gelukkig past het wel bij het thema wedergeboorte 😉
Of hoe een paddenwedervaren haast poëzie wordt. Mooi !
Zálig hoe je jouw zoontje de liefde voor natuur bijbrengt!