Tuindagboek: Eucalypta (en de padden)
In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: veel paddenfoto’s.
Iets aan al die padden- en kikkervriendjes in de tuin maakt dat ik me soms wat hekserig voel. Ik moet dan wel eens denken aan de wandelingen die ik vroeger met mijn ouders maakte. Onderweg vond mijn moeder vaak hele mooie stukken mos, of stenen, of hout, of paddenstoelen, of… Van alles, waarvoor ze telkens stopte en het opraapte om aan mijn vader en mij te laten zien. Soms noemde mijn vader haar dan plagend Eucalypta. [Nou leest mijn moeder deze blogs ook, dus hoi mam! Sorry dat ik jou er even bij haal 馃槢 ]
Oeps! Padden zijn zo heerlijk onhandig, ze laten zich naar beneden donderen alsof het ze niks kan schelen!
Inmiddels denk ik dat ik haar misschien wel overtref in Eucalyta-gehalte (in een niet op een kabouter wraakzuchtige, vriendelijke manier dan – mijn moeder ook niet, overigens). Niet alleen stop ik nu tijdens een wandeling 贸m de haverklap om te wijzen op een plantje, een diertje, een mosje of een teken in het landschap of iets soortgelijks (vraag maar aan mijn man 馃槅 (Hij: 馃檮 )), ik heb een zwart-witte kat die me overal volgt en waar ik mee communiceer (we grappen altijd dat het zwart zijn boefjes-aandeel is en het wit het lieve) en ik maak o.a. thee毛n en soep van wilde planten (heksensoep, noem ik mijn groene van-alles-wat soep altijd). En dan zijn er nog al die amfibie毛n in de tuin.
Een vreemde ontdekking ’s nachts. Hoe komen ze toch zo hoog?
Wat mijn man en ik ’s avonds voor het slapengaan ’s zomers regelmatig doen, is met een zaklamp de tuin rond. Niet op zoek naar slakken, nee, eigenlijk naar een egel, omdat we vaak uitwerpselen en krabsporen vinden, maar nog steeds niet de daadwerkelijke egel. Maar we doen het 贸贸k om al dat nachtelijke leven te spotten. En dan zien we een hoop! Laatst zaten overal kikkers. De nacht erop, toen we beiden onze mobiele telefoons mee hadden (en de ene licht kon werpen terwijl ik met de ander een foto nam) zagen we 贸veral padden. En ja, Gert (oftewel Paracelsus) laat zich ook regelmatig zien. Of is het er meer dan 1?
Eindelijk gelukt: Gert (Paracelsus) op de foto! Hij denkt dat ik hem niet zie als hij maar stil blijft zitten (ik ben geen T-rex, Gert!)
Ehm… Of is d铆t Gert? (A is de pad op de vorige foto, waarvan ik toch echt dacht dat het Gert was, tot hij onderweg B tegenkwam en nu weet ik het niet meer zo zekerr)
Inmiddels is het zo erg, ze komen zelfs massaal het huis binnen! Ik heb een hele hoop kleine kikkertjes gevangen en weer buiten gezet, die je zo even prachtig van dichtbij kunt bekijken. Het zijn kleine bruine kikkers, want de strepen langs de ogen kun je op zo’n moment heel goed zien. Ook meerdere padden hebben de woonkamer verkend, waarmee ze in de voetsporen treden van hun (groot?)moeder Archimedes. Zo kwam ik aan de foto’s hierboven!
De waterschaal is ’s avonds 谩ltijd bezet door een pad of een kikker.
Oh, had ik al gezegd dat mijn lach soms dusdanig kwaadaardig klinkt dat mijn man en zoontje verschrikt opkijken? Het zal bij het terrein horen, denk ik. Hoe dan ook, ik ben aardig op weg de ‘heks’ van de buurt te worden, verstopt in haar eigen bos, waar massaal legers kikkers en padden vandaan stromen. Vind ik dat erg? Nou, als mijn ‘toverkracht’ dieren en planten een fijn toevluchtsoord bieden is, noem me dan maar Eucalypta 馃惛
2 reacties op “Tuindagboek: Eucalypta (en de padden)”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Haha Iris … euh Eucalypta, z贸 zalig al die verschillende padden en kikkers in jullie tuin! Ik vind ze ook koddig en schattig 馃グ
Pingback: Tuindagboek: De koninklijke padden-voorjaarscontrole | Iris' Garden Ecology