In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: op zoek naar een nieuw doel voor aan de horizon.
Ik ben op een kruispunt gekomen en sta stil. Niet fysiek hoor, tussen het thuiswerken en dezelfde routes in mijn eigen omgeving afwandelen kom ik weinig interessante splitsingen of kruisingen tegen. Nee, ik sta op een kruispunt in mijn werk.
Als ik achter me kijk kan ik mijn huis nog zien, waar ik vandaan kwam. Het was mijn doel tot hier te lopen: al bij de start van mijn bedrijf hoopte ik uiteindelijk les in permacultuur te geven. “Leer/help mij het zelf te doen,” uit de mond van Maria Montessori. Een bos waarvan ik de rand uit de verte alleen vaag kon zien. Ik wist niet of mijn weg er naartoe zou leiden, tot ik de eerste stammen passeer. Ik vertraag om op me te laten inwerken hoe dat nieuwe landschap zich vormt, hoe het zich gedraagt en hoe het voelt. Het bevalt. Ik verken de bomen, de planten, wat hier leeft. Dan stoot ik tegen een stam, dwars over het pad. Een pandemie. Mijn cursus valt in het water.
Ik zoek en spot een smal paadje langs de stam. Het is krap en hobbelig. Ik wring me er doorheen en kom, met wat kleerscheuren (én een online cursus en toch een hele cursusronde op zak), uit bij een opening. Mijn kruising. Ik sta stil en ik kijk. Hoe langer ik dat doe, hoe meer vertakkingen er opspringen.
Ik weet nog niet welk pad ik kies. Daarom zwijgt mijn blog. Het voelt alsof ik alles op mijn pad tot nu erin opgeschreven heb. Dus neem ik de tijd om de kruising in mij op te nemen. De takken hangen vol vruchten en ik pluk wat ik voor onderweg nodig schat. Het bos vindt duidelijk dat ik meer nodig heb, want sommige vruchten (de meeste vruchten?) vallen stomweg op mijn hoofd. Mijn rugzak groeit. Een schrijfcursus, een vrucht waar ik al van ver op loerde, heb ik alvast in het voorvakje zitten om deze winter nog van te smullen. Ik heb geen haast, want er staan meer bomen op omwaaien, maar ik zie genoeg paden om door te gaan. En als ik eenmaal loop zal mijn blog weer spreken.
Ik hoop weer van je te horen, Iris!
Goed bezig, alles op haar tijd. Succes en plezier!
Dit heb je mooi omschreven Iris!
This is a greatt post thanks