Katten in de tuin (houden)
Ik probeer mijn katten in mijn eigen tuin te houden. Dat is niet altijd even makkelijk. Dit zijn oplossing nummer 1 en 1b.
Dit is Sintel, die hier doet waar hij het liefste mee bezig is (naast eten en voor knuffelbeer spelen).
Hij jaagt niet, tenzij het betreffende dier dom genoeg is om zelf in zijn mond te springen en zelfs dan weet hij nog niet wat hij ermee moet doen. Geloof me, ik heb het met een vliegje zien gebeuren – het vliegje won.
Tot vorig jaar had ik ook Kaatje, of eigenlijk, Orkaantje. Ze was een straatkat, die in het dierenasiel zo moeilijk handelbaar was dat ze haar Orkaantje hebben genoemd. Bij mij is ze nooit anders dan mijn beste kleine harige vriendinnetje geweest. Dat was ze al vanaf het moment dat ik daar binnen kwam en ze uit eigen beweging de reiskoffer in stapte. Eigenwijs, ja, dat bleef ze wel altijd. Vandaar dat we haar kortweg Kaatje noemden, want een kaatje was ze zeker. Helaas kreeg ze afgelopen jaar een tumor onder haar tong en hebben we haar moeten laten inslapen.
Sinds afgelopen zomer woont hier nu ook Inigo, vernoemd naar de beste Skyrim-mod (= een game en een uitbreiding daarop) en onze ‘pequeño bandido en esmoquin’, oftewel onze kleine bandiet in smoking.
Hij is avontuurlijk en bang voor zo’n beetje alles. Hij wil alles onderzoeken. Maar als hij op de vensterbank zit en in de verte een auto voorbij ziet rijden, schiet hij weg. De bijnaam doet het vast al vermoeden, maar hij steelt alles-dat-niet-vastzit. Playmobil, Lego, een speelgoedpaardje, oorbellen, pennen, eikels, oorstokjes, ballonnen en veters, om maar een paar van zijn trofeeën te noemen. Regelmatig roept iemand hier ‘Inigo, niet stelen!’ Hij is een beetje onze Zwieber, voor wie bekend is met Dora the explorer.
Sinds kort mag Inigo naar buiten. Vanuit dierwelzijn (dat andere wilde dieren in de omgeving én die van mijn katten) wil ik hem en Sintel graag in de tuin houden. We hadden al de regel dat de katten ’s nachts binnen zijn en als ik ’s avonds riep, kwamen en komen ze gelukkig altijd braaf naar huis trippelen. Meer dan dat was met Kaatje, onze ontsnappingsartieste, niet mogelijk. Probeerde je haar binnen te houden en deed je ook maar een stap naar buiten, dan teleporteerde ze zich ineens voor je op straat. Springen en klimmen kon ze ook als geen ander. Bij mijn vorige huis hadden we alleen een platje, omringt door muren en daken van tenminste één verdieping hoog. Ze presteerde het om ons regelmatig vanaf het dak te komen begroeten. Kaatje komt echt van de straat. Haar konden we niet in de tuin houden. Zelfs niet in huis. Ze liep rondjes met ons door de buurt, kwebbelend in haar poezentaaltje, kwam kijken als ik in de tuin bezig was en kroelde bij de buurvrouw op de hete tegels in de tuin (de buurvrouw vond dat geen probleem, gelukkig). De laatste jaren zat ze het liefste in het zonnetje in de voortuin, als een oud vrouwtje, en mauwde ter begroeting naar me als ik langsliep.
Nu, met luie kat en bange kat is het een heel ander verhaal. Daarom leek me de tijd rijp het eens te proberen.
Dit gaas heeft mijn man opgehangen waar de katten omhoog springen.
Sorry van de glare, mijn fototoestel had blijkbaar zijn dag niet.
Deze kromt naar binnen toe, zodat ze er niet overheen kunnen springen. Hij is alleen wat laag en korter dan ik dacht. Mijn idee was dat het omhoog zou lopen en met de pergola mee zou buigen. Mijn man vond dit goed genoeg. We hebben het nu een paar weken zo en dusver blijven de harige heren in de tuin. Er is wel een witte kat in de tuin gekomen, die roetsjt gewoon langs de trellig (plantenklimrek) omhoog/omlaag. Gelukkig is Sintel content met zitten in het zonnetje, een kopje en af en toe een neusvol planten. Inigo vind de tuin zeer spannend, maar hij blijft graag laag en schiet met ieder geluid terug naar binnen. Ik ben benieuwd of dit blijft werken, maar voor nu kunnen we gezellig met zijn allen de tuin in.
…. En op dé dag dat ik dit verhaal schreef kwam de witte kat terug, ontmoete Sintel, sjeesde via de trellis omhoog en hoewel Sintel normaal altijd liever lui is dan moe, vergat hij dat in zijn woede ineens blijkbaar even, want hij sjeesde er gewoon achteraan de trellis op en kwam ’s avonds pas weer terug -_-
Dus nu heb ik nog wat gaas over de trellis gehangen. Ik ben benieuwd of dit de witte kat nu ook tegenhoudt. Wordt vervolgd.
Leer interactief en op eigen tempo.
6 reacties op “Katten in de tuin (houden)”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Misschien wat kattenkruid zaaien 😉
Of juist planten die katten niet prettig vinden ruiken, op strategische plekken… (afrikaantjes?).
Hoi Gadisha,
k Hoop dat de tip voor veel mensen helpt…mijn ervaring is helaas dat katten de ‘verjagende’planten vaak niet interessant vinden (of er zelfs juist graag komen).
Misschien omdat katten bijna altijd eigenwijs zijn XD.
Leuk dat je ‘m deelt!
Onze kat blijft volgens mij meestal in onze tuin (die ook wel groot is). Het is ook niet direct een dier met een groot territorium. We lachen wel eens dat haar territorium de terrastafel vlak bij de woning is.
Ik heb zelf geen idee hoe je een kat in je tuin kan houden zonder die helemaal te overspannen…
Dusver gaat het met een kleine aanpasseng verassend goed…maar goed als een kat eenmaal iets in zijn bol heeft…. 😮
Geen enkel kat hetzelfde. Vroeger op ons stadsadres ondernam poes nr. 1 nooit een poging om het ommuurde tuintje/koertje te verlaten. Poes nr. 2 slaagde daar wel in. Op het nieuwe adres waar de kat in de tuin houden een onmogelijk opdracht is, kwam poes nr 2 na enkele zwerftochten niet meer terug, ook poes nr. 3 en nr. 4 volgden zijn onfortuinlijk voorbeeld. Poes nr. 1 bleef 13 trouwe jaren bij ons. Op 13 maart, vlak voor het land op slot ging, hebben we haar moeten laten inslapen, darmkanker. Man, wat mis ik die kat.
Oei…da’s naar…. k Leef met je mee. Altijd vervelend om je makkertje te verliezen 😦
En inderdaad. Ze zijn allemaal anders.