Tuindagboek: katten, wormen en vreemde kikkers

In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: verrassingen.

Ik zit de laatste tijd veel in de tuin. Het mooie weer helpt, de zitkuil biedt me een luw, zonnig plekje en het meeste van mijn werk kan ik gewoon mee naar buiten nemen. Ik rommel af en toe wat en zo vordert langzaam de tuin zijn voorjaarsschoonmaak. En ook voor het 9e jaar weet het me weer te verrassen. Zo sprong er een grote felgekleurde kikker rond, met heldergroene, bruine én lipstickrode strepen. Prachtig om te zien, maar ik heb nog steeds geen idee wat voor soort het was. Ook zoemen er steeds minuscule bijtjes rond, die ik graag zou willen determineren, wat onmogelijk is gezien ze geen seconde blijven zitten.

De voortuin, een grote kale zandbende toen ik er met tuinieren begon, is inmiddels onherkenbaar veranderd. Niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua grond. Al een paar jaar is de aarde donker en kruimelig zo ver als ik graaf als ik iets moet planten, maar deze week kreeg ik een extra goed teken. Wormen. Een hele hoop. Kleine en hele grote, zoals op de foto hierboven.

Zelfs liggend in de tuin ben je niet veilig voor de voorjaarsperikelen. Twee bijen vielen pardoes uit de boom, samen naast me op het kussen. Ze worstelen en buitelen over elkaar, tot de kleinste van de twee zich weet los te maken en er snel vandoor vliegt. De grotere, een vosje, blijft zichtbaar napuffen op het kussen. Ik denk dat dit meneertje op zoek was naar een vrouwtje, maar per abuis een heel andere soort besprong.

Wat ik momenteel ook veel in de tuin zie zijn harige, zwarte muggen. Het zijn leden van de rouwmuggen. Ze vreten aan organisch materiaal en zijn heel onhandig. Zo onhandig zelfs, dat er eentje pal voor de poot van mijn kat Sintel belandde. Nou is Sintel een HELE LUIE KAT™, die alleen iets vangt als het zelf in zijn mond vliegt of springt. Maar nu zo’n hapje voor zijn poezelige voetjes land, besluit de mug een halfhartige tik te geven. De mug vliegt verschrikt op, botst met Sintel en raakt kwaad zoemend in het haar van zijn kop verstrikt. Sintel schiet overeind, schudt en schudt tot het zwarte friemelding op zijn rug beland. Hij parkeert zijn kont, schijnbaar denkend dat het vervelende ding verdwenen is, maar die weet zich nu opnieuw niet te bevrijden. Sintel trekt een paar keer met zijn vacht, kijkt om en ziet het beest, hapt ernaar en laat het naast zich op de grond vallen. Iew, denkt Sintel, te dicht bij mijn pootjes! Hij doet een paar stappen bij de mug vandaan. De mug is zo duizeling, die kruipt opnieuw dichterbij. En wat doet Sintel dan? Die rent hard weg.

Enfin. Een tuin blijft verrassen. Bijvoorbeeld wanneer een mug het van een kat wint.

Leer interactief en op eigen tempo.

2 reacties op “Tuindagboek: katten, wormen en vreemde kikkers”

mariimma
18 april 2019

Wat een held op sokken, die Sintel!

Beantwoorden
groengenot
18 april 2019

Goh ja, die zwarte muggen die je alleen in april ziet. Ze komen altijd in wolken. Nog geen ene gezien dit jaar, vreemd.
Het verhaaltje van je kat, ik heb hier zitten lezen met een glimlach… 😍

Beantwoorden