Tuindagboek: Van een andere kant
In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: mijn man over wat híj van al dat natuurlijke getuinier vindt.
Zo! Tijd om de welbekende man-met-opgetrokken-wenkbrauw, de huis-scepticus met het moeilijke eetpatroon, eens aan de het woord te laten! Beste lezers van deze blog, hier gaan wij dan. Dennis, aangenaam!
Mijn vrouw blogt al sinds 2013 en ja, ik heb keurig al haar stukjes gelezen en waan mijzelf dan ook niet langer een leek. Het blijkt dat ik geen koppie heb voor het onthouden van al die plantjes, maar ik kom tegenwoordig toch een heel eind. En dat zette mij aan het denken, want wat heb ik na al die tijd opgestoken van dat gekwebbel en het hele bijkomende blog-boekwerk van mijn vrouw? Vergis je niet, ze stopt niet over plantjes en dieren als ze haar laptop dichtklapt.
Ondanks dat ik net zo goed ben in planten herkennen als namen onthouden (geen van beide, dus) heb ik gemerkt dat ook ik met regelmaat ons zoontje uit sta te leggen wat een bepaald plantje of diertje betekent in zijn omgeving. Die kleine tuinkabouter zit momenteel stevig in de ‘waarom-fase’ en bij ons ventje resulteert dit toch wel in best diepgaande vragen. “Pappa, wat is het nut van een mier?” komt er dan uit de mond van een driejarige als je in alle ochtendrust je broodje zit te eten. En dan betrap ik Iris op een lachje als ik die kleine beantwoord met quotes van haar recentste lezing (die ze altijd een keer voor mij oefent). En ik betrap mijzelf er steeds meer op dat ik planten herken en zelfs kleine adviezen durf te geven bij míjn klanten (ik ben bouwkundige) in de tuin. Maar wat absoluut niet went is dat, als ik rustig een stukje wil wandelen met mijn gezin, ik nog de voordeur niet uit ben voordat we alweer bij het eerste plantje stil moeten staan om een minilezing van mevrouw te krijgen.
Door zoveel samen bezig te zijn met de natuur ben ik mij een stuk bewuster geworden van onze omgeving. En dan vooral de samenwerkingen die planten en dieren met elkaar hebben en hoe slecht wij mensen daar eigenlijk op insteken. Door het van dichtbij kijken naar hoe de natuur met afval omgaat schaam ik mij soms erg diep dat mijn vakgebied zo vreselijk vervuilend heeft gewerkt in de afgelopen decennia, omdat wij als mensen ons gewoon geen onderdeel hebben geacht van alles op deze planeet. Gelukkig zie ik ook dat er hard gewerkt wordt om daar wat tegen te doen. En de kennis die ik via mijn vrouw meekrijg geeft een mooie basis om mijn klanten ook bewuster te kunnen maken van de kleine ingrepen die zij kunnen doen in hun tuin en het grote effect daarvan. Mijn kijk op mijn eigen vakgebied is vooral nóg groener geworden dan deze al was. Principes als C2C en Permacultuur klinken mij tegenwoordig ook niet meer als vooruitstrevend in de oren, maar juist als een logische werkwijze waarvan ik mij nu slecht kan voorstellen dat het weerstand ondervindt.
Nu sta ik op de blog bekend als een moeilijke eter. Dat is geen woord gelogen, maar ik merk dat mijn weerstand tegen gekke gerechten stiekem verminderd (niet tegen Iris zeggen!) Sterker nog, geen paar dagen geleden zat ik nog met mijn neus boven de vijver kikkervisjes te spotten, terwijl ik op een blaadje rankspinazie zat te kauwen! Soms vertrekt mijn gezicht bij de gedachte dat mijn vrouw ‘gewoon wat groen’ verzameld heeft en daar straks ‘vast wel een gerecht’ bij bedenkt. Het heeft mij wel geleerd dat er zoveel meer eetbaar is dan wat er in de supermarkt in de aanbieding is. Niet alles valt mij zo lekker, maar de achteruitgang van de kwaliteit van massateelt wordt mij wel steeds duidelijker. Ooit eens een goede pastasaus met kraakverse knoflook gegeten? Als pasta-liefhebber kan ik helaas niet meer naar de kant-en-klaar-zakjes terug, wat een verschil. Of in de keuken staan huilen omdat de prei zo vers is dat deze bij het snijden harder in je ogen prikt dan de ui van de buurtsuper? Dat was een vreemde gewaarwording, aangevallen worden door een prei…
Nee, ik heb ontzettend veel geleerd van al die stukken tekst. Van het fundamentele verschil tussen exoten en inheemse beplanting tot de intrigerende samenwerkingen van verschillende planten, dieren en schimmels tot welke de kleur een gele lis heeft… Ik heb ze allemaal zitten lezen en mijn wereld is er een stuk groter van geworden. In plaats van in de tuin te luieren lig ik steeds vaker op mijn buik de drukke mieren te volgen of de kleinste bloemen te bestuderen… met het hele gezin, wel te verstaan. En ik heb gemerkt dat je met zoveel informatie in je broekzak (lees het vaak op mijn mobieltje) toch vanzelf gaat functioneren als een kleine versterker voor groener en meer verantwoord leven. En dat we samen steeds beter gehoord worden in een wereld waarin het groen in de portemonnee nog steeds belangrijker is dan het groen aan de boom.
14 reacties op “Tuindagboek: Van een andere kant”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Een echte voorbeeldvent je Dennis! Mijn vriend is nog steeds geneigd naar de herbiciden te grijpen als hij een blaadje klaver of een paardebloem in ons gazon ziet staan. Ik heb dus nog werk 🙂
Gewoon het goede voorbeeld blijven geven Tom, de rest volgt sowieso vanzelf. 🙂
Wat een mooi en liefdevol verhaal!
Dank je wel 🙂
Met liefde geschreven!
Ha Ha. Dennis ook voor je schrijfkarretje gespannen. 😅 Herkenbaar verhaal. Niek
T was zelf aangeboden 🙂
Mooi dat het bevalt XD
Ik ben er door ontroerd! Jij kunt ook mooi bloggen, Dennis!
Dank je wel Anja, k merk wel dat schrijven me een stuk lastiger af gaat dan tekenen…maar wie weet.
Haha, zo mooi geschreven. Hij ziet je heel graag, dat lees je zo… 💚
Dank je wel. Ja, ik ben gillend gek op die meid, al sinds ik haar voor het eerst zag staan.
Chapeau! Mooi stukje.
Hartelijke groet van Zem.
Hoi Zem, dank je wel 🙂
Hier is het mijn vrouw die helemaal niet in ’t groen en de tuin geïnteresseerd is. Eén voordeel, je doet je zin in je tuin
Nou, iedereen heeft ergens wel een zwakje voor groen zitten…hoe klein ook. Vindt dat en ga daar met een groene moker langs, vroeg of laat gaan ze wel overstag 🙂
Groetjes van Dennis.