Even tussendoor…
Ik was van plan over iets te schrijven, maar dat liep spaak. Het is daardoor even iets héél anders geworden (en nogal persoonlijk, slik!). Ik heb gewoon even geschreven wat er van me af moet, gekeken naar waar het schip strand en of ik er wat mee doe of niet. En ik heb er dus uiteindelijk voor gekozen om er wél iets mee te doen.
Ik merk dat mijn hoofd momenteel er gewoon niet zo naar staat om iets te verzinnen en met de paar ideeën die ik heb halverwege vastloopt. Vaste lezers weten misschien wel dat ik ernstig ziek geweest ben tijdens mijn zwangerschap in 2014, waardoor mijn zoontje 2 maanden te vroeg geboren moest worden. Dat jaar overleden er in totaal 11 vrouwen in Nederland aan ernstige zwangerschapsvergiftiging en ik ben behoorlijk dichtbij gekomen om nummer 7 te zijn op die lijst. Vaker nog zijn het de kinderen die overlijden of gehandicapt raken, maar mijn zoontje lijkt er wonder boven wonder niets aan over te hebben gehouden. Met het herstel ben ik nog steeds bezig, maar dat gaat héél langzaam. Oververmoeidheid, vooral doordat prikkels veel sterker binnenkomen en je ineens veel minder mars in je lichaam hebt, is voor mij na bijna 3 jaar nog steeds meerdere keren per week aan de orde, soms zelfs dagelijks. Ik vertel dit niet voor medelijden (alsjeblieft niet, ik heb geen idee wat ik daarmee aan moet of hoe ik moet reageren), maar omdat ik er graag aan wil herinneren dat zwangerschapsvergiftiging een f***ing B*tch is (sorry not sorry) en ook al is de nood misschien voorbij, de gevolgen ervan kunnen nog lange tijd aanwezig zijn. Er is weinig begrip voor vrouwen die zwangerschapsvergiftiging hebben gehad. De wetenschap weet nog bar weinig van het hele fenomeen. En dat wordt allemaal nog eens versterkt omdat je met vage klachten al snel tegen jezelf zegt: “Stel je niet zo aan!” en gewoon door ploetert tot je neervalt. En als je iemand bent of kent met soortgelijke ervaringen, dan is dit met name voor jou bedoeld. Want de voornaamste reden dat ik dit alsnog deel is je even helpen herinneren dat je niet de enige bent.
De laatste weken (maanden?) heb ik last van een enorme terugval. Ook al heb ik mijn werkdruk al even geleden drastisch teruggebracht, het blijft zich verergeren. Ik heb deze weken een aantal onderzoeken gehad en eindelijk wat aanknopingspunten gekregen voor waarom het nu niet lekker gaat, hoewel er weinig aan veranderd kan worden. Op dit moment heb ik een soort coaching op het oog, wat me misschien kan helpen om mijn pieken en dalen beter op te vangen. Weten wat er speelt helpt ook met een stukje acceptatie van dat het nou eenmaal zo is, waardoor dat “Stel je niet zo aan!”-stemmetje wat minder knaagt. Ik ben zelfs al een paar weken niet meer in mijn tuin geweest omdat ik de energie niet kon opbrengen, tot gisteren – ik heb even heerlijk in het zonnetje gelegen en besefte me dat dat toch niet zo veel moeite kost. Fijn, zo’n tuin 😉 Daardoor begrijp je nu misschien een beetje dat mijn hoofd even ergens anders is. Die loopt op dit moment niet bepaald over van ideeën voor schrijven over tuinen. Het hele verhaal heeft me wel op een andere manier naar omgeving, tuinen en voedselproductie laten kijken, waardoor ik onder andere met hernieuwde drift naar duurzaamheid en permacultuur ben gaan kijken. Maar is dat voor jullie interessant? Op dit moment weet ik het even niet meer. Toch wil ik wel graag bloggen. Daarom heb ik een kwestie voor jullie: heb je een vraag of zou je graag eens een stukje over een bepaald onderwerp zien? Laat het me dan vooral weten, dan ga ik erover (proberen) te schrijven.
37 reacties op “Even tussendoor…”
Geef een reactie op margreet hirs Reactie annuleren
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Door vrijwel identieke ervaring, die mijn schoondochter nu al weer 6,5 jaar geleden had, weet ik hoe lang je last kunt hebben na die fysiek en psychisch ingrijpende gebeurtenis. En hoe mensen al gauw zeggen: nú moet het toch over zijn, je hebt toch een gezond kind gekregen?
Houd moed! Dit herstel kost heel veel tijd! Soms even een stap achteruit om daarna weer vooruit te kunnen.
Wat betreft je blog: ik vind het ook altijd heel leuk hoe je in jouw tuin op een betrekkelijk klein oppervlak zo’n diversiteit van planten weet te laten gedijen.
Permacultuurprincipes op een klein oppervlak dus. De meeste mensen hebben geen immers geen grote oppervlaktes om te tuinieren.
Waar lukt het en waar gaat het mis?
Een hele hartelijke groet van Zem.
Dank je wel Zem, Bedankt voor de bemoedigende woorden. En voor de tip. Ik zet het op mijn ideën lijstje. 🙂
Hoewel ik niets weet van zwangerschapsvergiftiging, ervaar ik van dichtbij de enorme impact die een (onzichtbare) medische conditie op een mensenleven en zijn/haar omgeving kunnen hebben. Ik herken ook het onbegrip en de moeizame weg naar herstel. Ik wens je veel moed toe en vind het in ieder geval moedig om er hier over te schrijven. Zelf heb ik door allerlei twijfels en keuzestress het bloggen even in de koelkast gestoken, maar het begint opnieuw te kriebelen en ik stel vast dat de drempel om opnieuw te beginnen enorm hoog is. Je verzoek aan je lezers vindt ik wat dat betreft goed gevonden, al weet ik niet meteen een geschikt onderwerp te verzinnen… Zem’s voorstel klinkt anders wel goed. Hou je sterk, liefs.
Owh ik moet ook echt hoog nodig weer eens een bezoekje aan je blog brengen. Ik ben zo ongelefelijk nieuwsgierig naar hoe het nu allemaal bevalt zo na de verbouwing. Hihi, wie weet heb ik wel blogvragen voor jou straks XD. Jij ook bedankt voor de lieve woorden.
Geen idee waar je over kan schrijven, ik laat me verrassen (alhoewel, ik vind stukjes over plantensoorten altijd leuk). Het is geen kattenpis om zo ziek te zijn geweest en zeker niet in je zwangerschap. Dat is lichamelijk maar ook metaal gewoon hartstikke heftig! Neem de tijd die nodig is en neem jezelf en je klachten serieus!
Lief, ontzettend bedankt 🙂
En leuk om te horen dat die stukjes in de smaak vallen. k Ben stiekem altijd bang dat iedereen de plantjes toch al kent,..dus het is leuk om te horen dat er daar meer van welkom zijn.
Hi Iris, ik kan volkomen begrijpen dat je hoofd niet altijd staat naar bloggen over tuinen gezien je persoonlijke en medische situatie. Hopelijk kan je wel je batterijtjes een klein beetje opladen door te genieten van je eigen, levende tuin, de kleuren, de geuren, de seizoenen, de dieren,… Ik vind alleszins dat er geen beter medicijn is om de rust in mijn hoofd te doen weerkeren dan de schoonheid van de natuur, zowel in eigen tuin als daarbuiten. Al besef ik uiteraard ook wel dat dit je medisch probleem geenszins oplost natuurlijk. Hou moed; ondanks de regelmatige terugval hoop ik dat je er mits voldoende tijd stapje voor stapje terug helemaal bovenop raakt.
ik heb wel een vraag voor je in de hoop dat je mij wat geschikte planten zou kunnen aanwijzen. Momenteel ben ik voor de tuin op zoek naar heel compact blijvende struiken/heesters; Ze mogen inheems of uitheems zijn maar ik zoek wel een meerwaarde voor de fauna (bloemen/bloesem voor bestuivers of bessen voor de vogels of fruit of…) ik ben op zoek naar ideeën voor heesters tot maximum zo’n 1 à 1,5m hoog. En liefst geen ‘steriele’ hortensia dan. 🙂
Verder wens ik je het allerbeste Iris en ik hoop dat je je dipje snel te boven komt!
Groetjes,
Tom
Tom, Dank je wel.
De tuin is inderdaad een goede bron van rust…soms vergeet ik dat een beetje.
En een goed idee ook, ik zet ‘m op de lijst want daar kan ik wel wat mee 🙂
Ik ga je geen goede raad geven, Iris. Maar je ellende relativeren helpt wel. (Hier spreekt een ervaringsdeskundige). En: tel je zegeningen! groet, margreet
Dank je wel Margreet. Daar doe ik inderdaad mijn best voor, vandaar ook de hulp die ik zoek, hoop dat dat een extra steuntje in de rug wordt. 🙂
Zo moedig Iris, om hierover te schrijven! Dat stemmetje, daar moet je vooral niet naar luisteren! Dat helpt je niks vooruit. Luister naar je lichaam en probeer te genieten van de rust die je neemt. Hier spreekt een ervaringsdeskundige (maar niet van zwangerschapsvergiftiging)
Wat voor mij nog een volkomen raadsel is, zijn de plantengildes in de permacultuur.
Zorg goed voor jezelf!
Veel liefs, Hilde
Hoi Hilde, bedankt voor je lieve berichtje. Heb je toevallig mijn stukje: “Het gilde: permacultuur plantencombinaties met roosachtigen” daarover gelezen? ( http://wp.me/p48dTD-IL )
Zo ja, dan kan zou ik best graag willen weten wat er dan onduidelijk is en dan wijdt ik daar een stukje aan 🙂
Ja hoor, dat had ik gelezen. Ik vind het een heel boeiend, duidelijk artikel over de theorie van gildes. Je geeft ook een heel mooi voorbeeld van een geslaagde gilde. Maar hoe begin ik daar nu zelf aan? Dat vind ik een moeilijke. Bv voor een geslaagde gilde onder een notenboom. Of in de moestuin. Ik las het boek van Frank Anrijs van Yggdrasil. Maar hij blijft daar heel mysterieus over. Welke groenten het nu eigenlijk goed bij elkaar doen, dat verklapt hij niet. Misschien zie je het zitten om daarover eens te schrijven?
Misschien dat ik daar inderdaad wel een keer wat dieper op in kan gaan. Dank je wel voor het meedenken 🙂
Ik vind het een hele moedige en goeie beslissing om dit neer te pennen.
Persoonlijk zou ik zo naar Beverwijk crossen, je een enorme dikke knuffel-de-knuf willen geven, en vooral willen zeggen…..neem de tijd.
Belangrijke dingen komen eerst.
Wellicht iemand onder je vleugels nemen die je drukke taken kan verminderen ( ik ben al jaren familiehulp.)
Soms is delegeren en prioriteiten stellen heel goed….
Wat definieer jij je woorden gebalanceerd en knap!
😃
Xxx astrid
Owh wauw, wat een ontzettend lief bericht 🙂
En wat een compliment zeg , dank je wel.
Komt denk ik een beetje door het schrijven aan mijn fantasy-boek. Leer je toch weer een hoop van.
Herkenbaarik heb in 1973 zwangerschapsvergiftiging gehad..drie maanden ziekenhuis…met valium 10..om rustig te blijven…jaja…..en daarna zo weer naar huis gestuurd zonder enige nazorg…gezknd kind..dat gelukkig wel…maar t heeft zeker i jaar geduurd tot ik weer de oude was..vorig jaar kreeg ik de diagnose NASH..hepatitis.levercirrose…blijkt bij verder uitpluizen ook al toendertijd de oorzaak of bij oorzaak van de toxicose te zijn..dus..mag ik je aanraden je op je lever te laten testen?
Oef wat een verhaal Elsa. Ja, ik ben heel blij met de zorg die ik heb gehad en zeker als ik dat lees. De lever testen stond inderdaad bij mijn man en mij ook op de eerste plaats. Die doet het gelukkig goed, al schrok de arts laatst wel van de labuitslagen van toendertijd.
Ik zou zeggen, schrijf over wat jij zelf leuk vindt. En zorg goed voor je zelf, en neen, je stelt jezelf niet aan. Sterkte!
Dank je wel 🙂 Hart onder de riem!
Hier loop ik on herstel pad van een burnout. Ik vind mijn tuin en tuinieren een groot help in dit process – ik leer niet allen over planten of permacultuur, maar wel over mijzelf en creëren een goede omgeving en ‘gildes’ voor mijzelf. En, schrijf wat je wil, wat maakt het makkelijker en zonniger voor jezelf.
Dank je wel dat je dat deelt. EN heel veel sterkte met je herstel. De tuin was voor mij inderdaad ook een goede uitweg uit dat doolhof.
Ik vraag me af hoe je in een kleine permacultuur tuin het slimste in je eigen eiwitten en zetmeel kunt voorzien?
Heel veel sterkte toegewenst met je herstel!
Da’s een heel interessante vraag. Daar zal ik eens wat onderzoek naar doen. Dank je wel
Herkenbaar, zij het dat hier de oorzaak 2 x 8 chemokuren (2012 en 2016) is. Zo zullen meer overlevers van (vul maar in) dit herkennen. Boodschappen doen is erg vermoeiend, dus die bestel ik tegenwoordig. Verjaardagsfeestjes ook, dus blijven we kort.
In de tuin werken levert vooral spierpijn op maar is geestelijk een stuk minder vermoeiend. Ik merk dat ik vaak ook behoefte heb om even iets in de tuin te doen en me fysiek in te spannen daar. Nu lukt het weer af en toe om een stuk te lezen in een tuintijdschrift, maar er is een tijd geweest dat dat ook niet ging.
Veel sterkte en rustig aan, doe de dingen die wel gaan, of die je graag wilt doen als het even kan. Sommige andere dingen kun je uitbesteden.
Een kort blog over een onderwerp is ook een blog.
Dank je wel. Wat een verhaal zeg. Nou, jij ook sterkte met het herstel.
Dank je wel. En mede dankzij jouw blog kreeg ik weer zin om onze tuin aan te pakken. Daarvoor ook dank.
Kwa onderwerp dacht ik aan vijverplanten. Voor onze kleine vijver zoek ik wat planten voor in de rand. Het is een voorgevormde vijver. Iets waar de kikkers in kunnen schuilen, want het kroos is verdwenen omdat de vijver scheef ligt en aangevuld wordt uit de overloop van de twee regentonnen. Het kroos is er uitgespoeld. Bij de verplaatsing hebben we het bewaard, maar helaas. Misschien komt het ook door de pomp. We waren het stilstaande water en de muggen zat, maar ze weten me nog steeds te vinden. Zijn vijverplanten winterhard? Kan ik ze nu kopen? Of beter op een ander moment? Het tuincentrum heeft ze in de aanbieding, maar we begonnen te twijfelen. Ik kon zo gauw niks over vijverplanten vinden met de zoekfunctie hier.
Dank je wel voor dat mooie compliment 🙂 En voor je onderwerp! Goeie vraag. En even een snel antwoord: De drijvers kun je niet overhouden, maar de meeste diepe waterplanten wel. Nu zou je nog wel vast een aantal van de diepe planten kunnen halen, maar ze gaan straks wel al in rust. Voordeel is wel dat je er dan volgend jaar vroeg bij bent.
Dank je wel voor het antwoord, Iris. Er staan inmiddels wat planten in de vijver. Ik ben benieuwd hoe het er in het voorjaar uit gaat zien, en wat de kikkers ervan vinden
Iris, juist heel moedig en mooi dat je je ook in je schrijven laat zien hoe je je voelt, wat je beweegt. Maakt je communicatie alleen maar krachtiger. Ik zou daarom zeggen: (los van je oproep voor vragen van lezers): schrijf wat fijn/goed voor je is! Volg je intuitie. En verder…wellicht kun je kijken wat specifiek de tuin/tuinieren in dit herstelproces voor je doet. Misschien kun of wil je daar een keer over schrijven; ik kan me voorstellen dat dat mooie stukjes oplevert. Al zitten er dan geen praktische tuin-tips in :-). Ikzelf zit overigens nog in het beginstadium van tuinieren, dus voor mij zijn al je stukjes relevant! Bedankt!
Dat is een goed idee! Dank je wel 🙂 Wat leuk dat je ook aan het tuinieren geslagen bent!
Ha Iris, het helpt echt, jouw bericht( fijn dat je het deelt) en ook al de lieve reacties die je krijgt…nu voel ik mij ook wat beter 😉
Je ontwerp voor mijn tuintjes voor en achter is een bron van plezier en lekkers.
Kan momenteel ook niet veel doen en je kon de tuin dit jaar bijna horen groeien dus het is wat verwilderd maar ziet er fantastisch uit en ik ga er bijna iedere dag even iets te eten halen en het is ook een voedsel bron…..dus druk bezochte tuin door alle andere beestjes….dank, liefs en beterschap! xxx
Jeannette! Wat ontzettend leuk om dat te horen! En zo fijn dat je er zoveel uit kunt halen 🙂 Een gesllagd project dus !
Lieve Iris, dank je wel voor je blog. Goed om het van je af te schrijven en te delen met ons, die rekening met jou kunnen houden. Ga je weg in je eigen tempo, voel je niet schuldig (rare tic van vrouwen). Coaching lijkt me een heel goede stap voor de komende jaren en in de tuin zitten als de zon schijnt is altijd goed 🙂 Lieve groet Moniek de Bakker
Dank je wel Moniek, lief van je!
Lieve Iris, wat kan jij je situatie helder verwoorden. Ik hoop van harte dat het elke dag een beetje beter met je gaat. Ik vind het vooral bewonderenswaardig dat je elke reactie nog persoonlijk beantwoordt ook!
Ik heb niet echt een tip voor een blogje, ik ben namelijk pas onlangs op jouw blog terecht gekomen en lees me te pletter in alle toffe informatieve stukken die je al geschreven hebt!
Lieve groet,
Debbie
Dank je wel Debbie, wat een complimenten 🙂 Jullie nemen de moeite om een berichtje achter te laten, het minste dat ik dan terug kan doen is natuurlijk even laten weten dat ik dat zeer waardeer. De reacties die jullie achterlaten zorgen er altijd voor dat ik er weer extra zin in krijg om te schrijven 🙂