In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: lekker twee weken er tussenuit om eens een ander landschap te bekijken 😉
Ik was even met vakantie – maar ook dan zit ik natuurlijk niet stil 😉 Ik heb weer zat inspiratie opgedaan om de komende tijd te gebruiken.
Het begon al met een salade – wat veldsla, aangevuld met allerlei bloemen die ik in de buurt kon plukken: rozenblaadjes, viooltjes en komkommerkruid.
We gingen een dagje naar Kabouterland: leuk voor mijn zoontje, inspiratie voor mij 😉
Gewoonweg sprookjesachtig, toch? En dat komt maar een beetje door het gietijzer en de oud uitziende muur, het zijn vooral de planten die het afmaken.
Deze had ik niet eens ontdekt, ware het niet dat ik de jongen hoorde kwetteren. Deze drie jonge zwaluwen zaten aan de overkant van een watertje in de struiken en door mijn camera aan te houden en te positioneren kon ik snel een foto nemen als de oudervogel ze kwam voeren (dat was echt in minder dan een seconde gedaan – echt snel zijn dus).
Insecten waren er ook volop, zoals deze rups van een dagpauwoog. Het grondzeil, wat we tegen de zon gebruikt hadden, zat onder deze rupsen.
Dit maf uitziende beest is een schorpioenvlieg. Ze eten vooral dode insecten en honingdauw (de afscheiding van bladluizen).
Door mijn zoontje afgedankte boontjes met spagettisaus gaat er blijkbaar ook prima in. Zo goed zelfs, dat deze schorpioenvlieg speciaal ervoor bij ons aan tafel kwam zitten en steeds een stukje dichterbij het eten kroop, tot hij erop zat (wij waren overigens al klaar en zaten aandachtig naar het beestje te kijken XD )
Er was een grote zandbak op de camping aanwezig. Tijdens de uren die mijn zoontje daar doorbracht was ik in de weer om de paar soorten pluimvoetbijen, zoals die hierboven, te fotograferen. Best een klus, ze zijn zo schichtig als wat…
Dit vond ik zo’n grappige tuin – en we kwamen hem alleen maar tegen omdat mijn man verkeerd reed. De boerderij is oud (zeker dat huis dat achterin staat), maar de tuin heeft ook een indeling, met de fruitbomen aan het einde, die zo oud is dat je ze meestal alleen nog zo ziet in de openluchtmusea. “Zie je, verkeerd rijden heeft bij mij altijd zin!” zei mijn man vrolijk. Ik weet niet helemaal of ik het daar wel mee eens ben, maar dit keer had hij in ieder geval gelijk.
Wat ik tot slot ook heel bijzonder vond, was de veenpluisroute die ons dwars door Grolloërveen voerde. Dit was een route met prachtig, afwisselend landschap en indrukwekkende plekken, zoals deze hele lange brug over het veen en het water heen, voor ‘droge voeten’.
Toch was er niet altijd evenveel sprake van droge voeten…
En dit is het plantje waarmee die route zijn naam verdient: veenpluis.
Tot slot: overal zag ik één van mijn favoriete planten weelderig bloeien in groepen langs slootkanten en greppels – het wilgenroosje (Chamerion angustifolium). En ook bij thuiskomst genoot ik daar nog steeds van, want ook in mijn tuin staat hij nu te schitteren 😀