In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: wel inspiratie voor epische verhalen, even wat minder voor serieuze stukken.
Het begint een beetje de gewoonlijke intro van deze stukjes te worden, maar om het toch nog maar eens te zeggen: ik heb het druk. En niet een beetje, want ik heb inmiddels een wachtlijst voor tuinontwerpen. Zelfs een spoedklus kwam er tussendoor (en geloof me, dat zie je niet vaak in de tuinwereld): beplantingsplan voor een voorbeeldborder in Heiloo die er eind mei moet liggen. Tussendoor schrijf ik ‘nog eventjes’ artikelen en geef ik lezingen en heb ik bijeenkomsten… Aan de ene kant heel fijn al dat werk plus mooie projecten, aan de andere kant een hele hoop denkwerk – het voelt momenteel als één grote kluwen kronkelende palingen met ieder een eigen onderwerp in mijn hoofd. Om van dat alles te bekomen ga ik dan – niet lachen – schrijven. Maar niet over tuinen, anders raken planten in mijn netvlies gebrand. Nee, ik schrijf in mijn vrije tijd verhalen. Dat doe ik al sinds ik meerdere zinnen aaneen kon schrijven, dan bedacht ik een verhaal en maakte daar tekeningen, waarna het gretig door mijn klasgenootjes en mijn leraren werd gelezen. Tegenwoordig ben ik wat serieuzer: ik schrijf een fantasy/science fiction verhaal waar ik op mijn 14e aan begonnen ben, maar nu met als doel het daadwerkelijk bij een uitgever te krijgen als het (ooit eens) af is. Dat klinkt misschien niet heel ontspannend, maar na een paar bladzijden heb ik alle frustratie en stress van me afgeschreven.
En dan, af en toe, heb ik een momentje dat ik in mijn eigen tuin tot rust kan komen. Ik heb de laatste hand gelegd aan een fruithaagje, die mijn voortuin met die van de buren scheidt. Zij hebben twee kleine kinderen van dezelfde leeftijd als mijn zoontje, maar geen groene vingers. Dus een fruithaagje lijkt me toch een leuke voor alle drie die kleintjes. Ik zie het al helemaal voor me: ze stappen de voordeur uit en onderweg naar buiten plukken ze meteen wat lekkere frambozen, aalbessen of chocobessen mee. Verder dacht ik een siersalie (een hele mooie: Salvia greggii ‘Orchid glow’, een dieproze) verloren te hebben, die ik als accent in een border had willen gebruiken. Vorig jaar heb ik hem nogal verwaarloosd omdat ik pas heel laat toekwam aan het planten. Nu kon ik hem niet meer vinden en dacht dus dat hij verdwenen was. Zodoende heb ik van het weekend een nieuwe gehaald, ook een mooie, dit keer Salvia greggii ‘Nachtvlinder’ (verlopend van fel naar donkerroze). Ik wilde hem planten en wat zag ik? Daar stond toch nog de oude, niet meer dan een paar houterige sprietjes – maar met ieniemienie ontluikende blaadjes onderin. Dus heb ik er nu twee, zo gaat dat hier wel vaker 😉
Het lastige is, dat ik ondanks al het tuingerelateerde werk even heel veel moeite heb met inspiratie krijgen voor mijn blog. Mijn hoofd is zo’n warboel, het lijkt er maar niet uit te komen. Serieuze stukken die ik wel kan bedenken worden al snel véél te serieus en niet wat ik wilde. Mijn handen kriebelen wel om epische avonturen te schrijven, ook op mijn blog, maar wat ik momenteel in de tuin doe lijkt dan niet zo heel spannend. Dus ik probeer het later deze week nog maar eens – misschien iets over beplantingsplannen?
Zeer herkenbaar , veel in het hoofd, veel willen schrijven maar het er niet uit krijgen zoals je zou willen en ondertussen blijft het akelig stil op de blog, bij mij dan toch. Komt wel weer goed zeker 😉
Ja, soms zou ik wel eens willen dat het zichzelf maar eens schreef. OF liever nog, dat een tuinontwerp spontaan op papier springt zodat ik gewoon rustig kan bloggen :).