Tuindagboek: Sneeuw in Duitsland
In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: inspiratie tijdens de vakantie.
Net als vorig jaar ben ik met de kerstvakantie lekker naar Duitsland geweest (niet in mijn eentje hoor, met mijn man, zoontje, ouders en tante – een gezellige boel dus). Ik geniet daar meestal van de tuinen, die ondanks de winter nog altijd mooi zijn en me altijd zo nieuwsgierig maken naar hoe ze er de rest van het jaar uit zouden zien. Het staat weer bovenop mijn lijstje om er eens in de voorzomer heen te gaan.
Één van de dingen die me steeds weer opvallen is het gebruik van klimplanten. Zo veel gevels en poorten zijn begroeid of er staat een boog met wisteria, druiven of rozen er overheen. Dat zie je veel meer dan bij ons – waarom eigenlijk? Het ziet er prachtig uit, zelfs in de winter als die dikke, gekronkelde ranken kaal zijn. Één oplossing vond ik erg grappig gedaan:
Onder het overhangende dak was een oude houten ladder vastgezet (vraag me niet hoe overigens), waardoor een wisteria groeide. Dat is een slim idee! En nog een opvallend detail dat ik graag met jullie wil delen is deze vrolijke schutting:
De natuur is ook prachtig. Dit keer helemaal: ik zat in het Zwarte Woud en heb behoorlijk genoten van de bossen in de buurt. Vaak wordt het na een tijdje toch wat eentonig (met onze mooie, gevarieerde duinen vlak achter mijn huis ben ik toch wel erg verwend!) maar hier was dat zeker niet het geval. Van bovenop de heuvels zag je een zee aan kleuren, groen-blauw van de dennen en het roodbruin van de loofbomen, die zich als golven door elkaar weefden over het landschap. De begroeiing eronder veranderde om de paar meter.
Tijdens de tweede week ging het sneeuwen! En het kwam met heerlijke dikke vlokken omlaag. De Duitsers trokken er massaal met hun sleetjes op uit (volwassenen én kinderen) – tot irritatie van mijn man, die de slee thuis had gelaten omdat we in geen jaren sneeuw hebben gehad tijdens vakantie… ¯\_(ツ)_/¯ Tja, maar wandelen, sporen zoeken, sneeuwballen gooien en sneeuwpoppen maken is ook erg leuk 
In het bos vonden we allerlei sporen. Van vossen die samen een ommetje leken te maken tot hazen, sporen waarvan ik denk dat het van een egeltje was en deze, die duidelijk van een eekhoorn zijn. Ik hoopte nog op wolvensporen (die zijn zo groot dat je zeker weet dat het wolven zijn als je ze tegenkomt) maar helaas. Wellicht als je nog dieper de bossen in zou gaan.
Tijdens het wandelen stond ik een beetje te dralen (‘Oh, dat is plantje zus en zo’, ‘Oh, even een foto maken’ – ja zo gaat het altijd met mij) en de rest was al doorgelopen. Toen pas viel het me op hoe hoog de bomen om ons heen eigenlijk waren en maakte deze foto. Gek hè, dat dat niet eens zo opvalt als je er van dichtbij naar kijkt.
Het is een tijdje geleden dat ik echte sneeuw heb meegemaakt. Dat was dus wel erg leuk. De vallei waarin het vakantiehuisje lag was volledig verstild en dankzij de almaar vallende sneeuw lag er een waas over het landschap heen, waardoor je in de oneindigheid leek te kunnen kijken maar de bossen en bergen aan de overkant niet eens kon zien. Dat maakte de verstilling nog intenser. De enkele boompjes in de velden zagen er nietig uit en paden waren volledig verdwenen. Ik heb geprobeerd dat alles in een foto te laten zien:
We hadden op de laatste dag een prachtig pad langs de bosrand gevonden. Soms verdwenen we in het bos, soms liepen we langs de rand en dan zagen we niets dan wit waar de velden en het dorpje lagen, maar hoorden we alleen de kreten van de sleeers die in de verte over de heuvel sjeesden. Het was zo mooi dat we liepen tot het donker werd, toen zijn we via de lantaarnpalen langs een voet/fietspad weer het hele eind teruggelopen.
En omdat ik niet weet of het hier nog (fatsoenlijk) gaat sneeuwen heb ik een aandenken gemaakt
2 reacties op “Tuindagboek: Sneeuw in Duitsland”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Dat we hier zoveel minder klimplanten aan de voorzijde van de woningen hebben is de schuld van de woningbouwverenigingen. Die verbieden klimplanten langs de gevel omdat ze de gevel aan zouden tasten.
Dat zou kunnen. Maar ook degenen die daarvan niet afhankelijk zijn hebben minder vaak klimplanten volgens mij (in mijn buurt ben ik bijvoorbeeld de enige met klimplanten tegen de muren).