Tuindagboek: Gevederd bezoek
In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: is het een mus, is het een winterkoning?
Ik dacht eerst dat het een mus was. Vanochtend toen ik beneden kwam, zag ik een groepje vogeltjes op mijn vuurdoorn neerstrijken. Ik zag ze niet zo goed, dankzij de bladeren. Vooral eentje schoot achter de vuurdoorn langs (hij groeit tegen een muur), vloog daar heen en weer en leek er eten te vinden. Ik vroeg me al af: zitten er nog bessen in dan? Maar toen zag ik dat het een heel klein vogeltje was – dit kon geen mus zijn. Even kijken en ja hoor, die andere vogeltjes, dat zijn geen mussen maar koolmeesjes. Wat is dat kleine vogeltje dan? Er woont wel een winterkoninkje in de tuin, maar deze bewoog toch echt heel anders. Hij was ook zo handig met het vliegen, heel precies schoot hij tussen takken en muur door. En toen verscheen hij: een teeny tiny vogeltje. Duidelijk zichtbaar waren zwarte strepen over de ogen en een gele vlek bovenop zijn kop. Ik wist eerlijk gezegd niet wat het was, terwijl het op de takken hupte, naar de kamperfoelie vloog (waar ik het nog eens goed kon zien) en vervolgens in het groen/bruin verdween.
Zodra het vogeltje uit beeld was griste ik mijn vogelgids tevoorschijn. Ik ben niet echt een vogelaar vind ik, ben wel eens mee geweest met een excursie in de duinen – tjeej, wat een hoop verschillende vogels zijn er eigenlijk. Maar vooral door de tijd te nemen om de vogels in eigen en andere tuinen te bestuderen en hun eigenschappen en gedrag op te zoeken herken ik de meeste tuinvogels inmiddels in één keer aan hun manier van bewegen of hun geluid. Deze had ik nog nooit gezien. Dus, haastig bladerend door het vogelboekje, vond ik hem dan. Geen goudhaantje maar een vuurgoudhaantje. Overduidelijk. Slechts 9 cm lang, trekt in de winter weg hoewel sommige exemplaren hier blijven (deze blijkbaar), niet algemeen en zeldzamer dan het goudhaantje. Bovendien vaak te vinden bij flinke naaldbomen. Ik kijk op van mijn boekje, naar mijn spar. Opnieuw ben ik blij dat ik hem heb laten staan. En wat eet het vogeltje? Spinnen en insecten. Nou, dan zit hij hier helemaal goed. Het verklaart ook meteen zijn gedrag bij de vuurdoorn; niks bessen, de insecten die zich daar verstopten waren het menu. Weer een soort om op mijn lijst van bezoekers te schrijven. En dat die lijst zo steeds langer en langer wordt, vind ik toch wel het mooiste compliment voor mijn tuin.
4 reacties op “Tuindagboek: Gevederd bezoek”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Wij hebben zo’n beestje vorige maand in de Ardennen ook gezien. Spijtig genoeg was het dood. Het lag aan het raam van het vakantiehuisje.😢 Wel een schattig en heel klein vogeltje he…
Wat zonde. Tegen het raam aangevlogen waarschijnlijk dan? Sneu is dat. Er is ook weinig wat helpt, zelfs die vogelstickers schijnen niets te doen. Niet meer ramen lappen dan maar? Gelukkig was deze springlevend en kon ik genieten van zijn capriolen.
Een vuurgoudhaantje in je tuin: geweldig!
En wat heb hem mooi getekend.
Hartelijke groet, Zem.
Dank je wel Zem!