Iris' Garden Ecology

Blog. Want een betere wereld begint in de eigen tuin!

Tuindagboek: over slakken en tuinkabouters

tuinkabouter

Met mijn tuinkabouter bij Eetbaar Heemskerk.

In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: slak vs. kind.

Aan de ene kant de slak. Deze week hadden we gezelschap van een viezerik; zo’n hele dikke, grote bruine naaktslak. Ik heb respect voor slakken hoor (je kunt niet ontkennen dat ze inventief zijn), maar van die grote naaktslakken griezel ik toch wel een beetje. Biefstukken, zo noemt mijn moeder ze altijd. Maar in mijn tuin zie ik ze zelden en zéker niet overdag. Ik heb geen idee waarom deze slak zich liet zien en volgens mij wist hij het zelf ook niet helemaal. Een paar dagen achter elkaar, gewoon terwijl het droog was, kwam hij tevoorschijn op ons terras. En dan kroop hij heel langzaam rondjes over de grond, steeds op dezelfde plek. Round and round he goes. Zombieslak, hebben we hem genoemd.

Aan de andere kant is daar mijn kleine tuinkabouter. Hij nadert inmiddels twee jaar en is duidelijk een kind van mij, want plantjes en diertjes, hij wil alles zien, ruiken en aanraken. We ruiken samen aan alle bloemen en planten met een geurtje, maar inmiddels snuffelt hij aan alle planten (ook die zonder geur en zelfs die stinken) en zegt dan ‘lekker!’, dus nu geloof ik hem niet helemaal meer als hij zegt dat ze ruiken. Diertjes vindt hij ook maar wat interessant en een slak? Die had hij – grappig genoeg – nog nooit gezien. O, ja, ook belangrijk: hij is gék op worstjes. Dus wat gebeurde er toen die twee elkaar ontmoeten?

Nee, hij stopte hem niet in zijn mond (gelukkig). Hij liep naar buiten en zag de slak. Meteen riep hij “Worstje!” en man en ik riepen: “Nee, slak!” “Slag, slag,” zei hij vervolgens en keek nog eens goed naar onze tuinzombie, die opnieuw een rondje maakte. Toen knielde hij neer tot hij er vlakbij was en zei: “Hey! Hey! Hay! Hey, slag!” En zwaaide ernaar. Alle diertjes zijn welkom hier. Ik kon hem wel opvreten, zo schattig.

2 reacties op “Tuindagboek: over slakken en tuinkabouters

  1. Merel
    1 augustus 2016

    Haha wat schattig. Met ons dochtertje moeten we steeds samen spinnen kijken en slakken 🙂

    • Iris Veltman
      3 augustus 2016

      Hoi Merel,
      Ah dat is leuk! Verwondering, geen afkeer omdat het ‘enge’ of ‘vieze’ beesten zijn, prachtig!

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

Informatie

Dit bericht was geplaatst op 31 juli 2016 door in Tuindagboek en getagd als , , , , , , .
%d bloggers liken dit: