Wat maakt een tuin nou mooi? Volgens mij vooral één ding.
Ik ben er zo eentje die graag langs huizen loopt om even te spieken naar wat zij voor tuintjes hebben (guilty
). Dat vind ik erg leuk om te doen, want van een mooi (voor)tuintje kan ik heel blij worden. Sterker nog, er zijn bepaalde routes die ik graag neem omdat ik weet dat daar leuke tuintjes zijn zodat ik kan kijken hoe het er nu weer bijstaat. Als ik er mensen bezig zie dan maak ik graag een praatje met ze over hun mooie tuin of een mooie border – complimenten waar dat verdiend is moet je niet inhouden, vind ik. Het grappige is, dit zijn lang niet allemaal tuintjes in mijn eigen smaak. Voor mij persoonlijk mag het best wel wilder, liefst met wilde planten erin en ik neig naar cottage maar met een moderne twist. Maar natuurlijk waardeer ik veel soorten tuinstijlen, afhankelijk van hoe het is uitgevoerd. Toch blijkt: een mooie tuin is (voor mij tenminste) niet per se een kwestie van smaak. Dus wat maakt een tuin mooi? Ik zal dat proberen uit te leggen aan de hand van een paar voorbeelden.
Één route die ik graag wandel komt langs meerdere leuke tuintjes. Het meest in het oog springend is misschien het kunsttuintje van een hobby-kunstenares. Eigenlijk is het vooral een werkplaats buiten, weliswaar met een boom, planten en een haag, maar in hoofdzaak duidelijk een werkplek die volhangt met projecten en probeersels. Ik heb zelf niet zo veel met beelden en abstracte kunst, maar toch vind ik dit altijd een leuk tuintje. Verderop in dezelfde straat (die mensen hebben toch zo’n prachtig uitzicht op een park met hun tuintjes, ik ben jaloers!) nog een juweeltje: een heel klassiek tuintje waar de bewoners altijd zorgen voor bloemen, die zich lekker mogen uitzaaien door de verder rustige borders. In die straat zit nog een noemenswaardige tuin, maar helaas kan ik alleen zien wat er over de schutting heen groeit. Ja, ik zie weliswaar weinig ervan, maar grappig genoeg vind ik het toch een leuke tuin
Op die route zit dan ook weer een héél ander soort tuin. Deze heeft een -als ik het zou moeten benoemen- exotisch strandthema met veel keien en bamboe. Wat mij betreft wel veel verharding en weinig interessants voor dieren, maar toch waardeer ik het tuintje. De buren op de hoek hebben juist weer een zijtuintje dat grappig is: echt een liefhebberstuintje met van alle plantsoorten één en misschien wat weinig onderlinge samenhang, maar toch iets waar ik in ieder geval vrolijk van wordt. Zo zijn er nog veel meer tuinen op deze route die mijn aandacht trekken, maar dit zijn wel de beste voorbeelden.
Wat maakt een tuin nou mooi? Wat zorgt ervoor dat die tuin van mijn moeder (een redelijk wilde tuin overwoekerd met veel planten die anderen onkruid zouden noemen) toch altijd genieten is? Of een van mijn favoriete tuinen in mijn woonomgeving, van iemand die duidelijk heel graag tuiniert (zie foto bovenaan). Zelfs al bloeit er even niets en is er even weinig gebeurd, dan nog is het echt een pracht van een tuin. Als ik zou moeten aanwijzen waarom die nou juist zo mooi is, dan moet dat zijn vanwege de grappige vormgeving, alle plekjes die benut zijn voor planten, de wilde bloemen die zichzelf uitzaaien en die de bewoners laten begaan. Moet iedereen dat dan maar doen om een mooie tuin te krijgen? Nee. Want het zit hem in iets dat veel simpeler is. Wat al deze tuinen gemeen hebben is gewoonweg aandacht. Een bewoner of eigenaar die er iets van probeert te maken of even heeft stilgestaan bij het ontwerp, maar vooral van de tuin zoals die is geniet. Misschien zijn ze zelf niet helemaal tevreden, misschien zijn ze gefrustreerd en zoeken ze naar een idee wat maar niet lukt, maar als buitenstaander is dat echt niet wat opvalt. Je zíet dat een tuin aandacht krijgt en dat de bewoners zich er fijn in voelen. En dát maakt de tuin mooi, ongeacht smaak, ontwerp of onkruid
zo denk ik er ook over