Eetbare bodembedekkers (deel 2)
Bodembedekkers zijn een must in de border, maar waarom niet meteen kiezen voor (inheemse) eetbare soorten? Tijd voor een lijstje!
Toegegeven, het is een tijdje geleden dat ik deel 1 schreef. Maar ik heb rond gespeurd en uitgetest in de tussentijd, want zelf zoek ik ook steeds weer (meer) soorten eetbare planten. Bodembedekkers helemaal. Ben jij er ook zo eentje, dan heb ik goed nieuws! Bij deze, lijstje nummer 2 
Wilde marjolein
De inheemse wilde marjolein (Origanum vulgare), ook wel bekend als oregano, is een prachtige bodembedekker voor de volle zon. Met lange, voornamelijk liggende/spreidende takken kruipt hij tussen andere planten door en bedekt zo de bodem, zonder daar te wortelen (en dan met wortels van andere planten te concurreren). Het blad is een bekende toevoeging aan Italiaanse sauzen. De bloemen zijn echte bij- en vlinderlokkers.
Lievevrouwebedstro
Ook inheems is lievevrouwebedstro (Galium odoratum). Deze plant met lieflijke, kleine witte bloemen doet het goed op halfschaduw/schaduwrijke, niet te droge plekken. De bladeren hebben een kruidige, hooiachtige geur en smaak en kunnen gekookt gebruikt worden voor het kruiden van gerechten. Je kunt er ook thee van zetten. De witte bloemen zijn vers te gebruiken als eetbare decoratie.
Kruipende rozemarijn
Één van mijn eigen favoriete bodembedekkers is kruipende rozemarijn (Rosmarinus officinalis ‘Prostratis’). Een struik rozemarijn kan zo groot worden, maar deze werkt bodembedekkend en is even smakelijk! De bladeren zijn heerlijk in sausen en bij vlees of in thee. Aan het begin van de zomer bloeit hij ook nog eens met mooie, lichtblauwe lipbloemen. Deze plant groeit graag in de zon maar is niet heel kieskeurig wat grond betreft, mits deze niet nat of erg vochtig is.
Bospinda
Bospinda (Amphicarpaea bracteata) is een vlinderbloemige en verhoogt dus de hoeveelheid stikstof in de bodem. Net als bij echte pinda steekt deze na de bloei zijn zaden in de aarde, die later weer nieuwe planten worden. Wil je pinda’s oogsten, dan moet je ze dus opgraven. Hij groeit goed in halfschaduw/schaduwrijke, voedselrijke plekken.
Zuringsoorten
We blijven even in de halfschaduw/schaduwhoek, want ook zuring voelt zich daar thuis (maar kan ook op zonniger plekken). Goede soorten zijn onder andere bloedzuring (Rumex sanguineum) en spinaziezuring (Rumex patientia). Als je ze in bloei laat schieten, dan zaaien ze zichzelf uit en zo kunnen ze hele delen van de bodem bedekken. De bladeren zijn lichtzuur en lekker fris in de salade en hoewel de bladeren vaak verkleuren als je zuring kookt vind ik ze dan nog steeds lekker.
Bergbonenkruid
En dan nu weer een plant voor op zonnige plekken. Bonenkruid ken je misschien, maar dit is bergbonenkruid (Saturea montana), een vaste versie. Deze verspreidt zich over de bodem tussen de planten en blijft daar redelijk laag, zelfs als hij bloeit met kleine klusters van witroze lipbloemen. De blaadjes zijn heerlijk om te gebruiken in hartige gerechten en bij vlees en het meekoken ervan schijnt winderigheid bij bonen tegen te gaan, dus als je daar last van hebt het proberen waard.
Poolbraam
Poolbraam (Rubus arcticus) is een redelijk onbekend neefje van de gewone braam. Ik heb er zelf even naar moeten zoeken, maar ik kan nu met trots zeggen dat ik hem heb groeien hier. De bloemen zijn mooi roze, heel apart om te zien. De vruchten schijnen erg lekker te zijn, maar dat hoop ik dit jaar zelf te kunnen proeven. De kweker vertelde me wel dat ze al vrij snel na de zomer bovengronds verdwijnen, hun manier van koude winters overleven. Geschikt voor een plek in de zon/halfschaduw.
Klaver
De inheemse rode klaver (Trifolium pratense) en witte klaver (Trifolium repens) zijn stikstoffixerende, overblijvende bodembedekkers met bloemen die heel veel dieren van voedsel voorzien. De bijna harig ogende bloemknotsen vind ik altijd erg mooi om te zien. De blaadjes van deze soorten zijn ook nog eens eetbaar, ik gebruik ze graag in salades. Geef ze een zonnig plekje.
Adderwortel
De echte adderwortel (Persicaria bistorta) is ook inheems en wordt vaker gebruikt als tuinplant, wat ook betekent dat er minder eetbare cultivars en andere soorten binnen dit geslacht veel worden aangeboden. Adderwortel groeit goed in halfschaduw/schaduw, liefst in voedselrijke, wat vochtiger bodem. Daar kan hij wel woekeren, maar dat vind ik zelf niet zo’n probleem (hé, meer eten voor ons!). Het is een mooie plant die decoratief bloeit. De bladeren zijn gekookt eetbaar als spinazie.
Zeevenkel
Tot slot: zeevenkel (Crithmum maritima). Niet inheems in Nederland, wel in Zuid-Europa, maar hij rukt dankzij de zachte winters op langs de Nederlandse kust. Helemaal super-winterhard is de plant dus niet, maar op een beschut, zonnig plekje in redelijk droge tot vochtige, zanderige grond wel een aanrader. Zelf heb ik hem in een grote pot met twee andere mediterraanse planten staan. De bladeren smaken grappig genoeg asperge-achtig. Hij bloeit ook met mooie, gele bloemschermen waar insecten op afkomen.
Dat was het weer voor nu, maar ik kom vast wel weer eens met nóg een uitbreiding want ik ben altijd op zoek naar méér eetbare planten 
Leer interactief en op eigen tempo.
3 reacties op “Eetbare bodembedekkers (deel 2)”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Hallo Iris,
Ik kwam laatst op internet een leuk plantje tegen. De Cornus canadensis (kruipend kornoelje).
De reden dat ik dit plantje tegen kwam is, dat ik al lang loop met het idee groenten te kweken in mijn tuin. Inmiddels heb ik een moestuin, maar ik merk dat ik mezelf er heen moet slepen. Met de fiets zou kunnen, maar vind ik eigenlijk al te ver. Vorig jaar had ik moestuintjes in mijn achtertuin staan en die aandacht geven ging veel makkelijker. Even water geven, even de was doen, even dieven, kinderen uit school halen. Nu ik jouw blogs heb gelezen ben ik opnieuw geïnspireerd geraakt door de eetbare tuin, schaduwrijk of zonnig. Aangezien ik de tuin toch wil veranderen kan ik er meteen wel plukfruit inzetten dacht ik. Dus vandaar de Cornus canadensis 🙂 .
Voorlopig duurt het nog even voor ik mijn tuin ga aanpakken, dus misschien kan jij in die tijd het plantje wel uitproberen? Als je nog plek hebt tenminste 😉 .
Hoi Tamara,
Sorry voor de late reactie, ik was stiekem even op vakantie 😉 Kruipende kornoelje is ook nog een goede ja, maar voor mij eerst plek zoeken … 🙂 Wat ontzettend leuk dat je zo geïnspireerd bent, je maakt er vast een prachtige tuin van straks!
Pingback: Eetbare siertuin: niet alleen fruit en kruiden! | Iris' Garden Ecology