Tuindagboek: Wilde Weelde onderhoudsdag
In de categorie ‘Tuindagboek’ schijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: handen uit de mouwen op Appeltern. Pas op: een wat langer stuk maar wel met foto’s 😉
Vorige week vrijdag zat ik ’s morgens nog voor zeven uur in de trein en daarna metro. Mensen keken wat raar, met halve, slaperige ogen, naar mijn werkkleding (wat is dat toch altijd? is een vrouw in een groene werkbroek en laarzen echt zo vreemd?) en mijn tas waaruit duidelijk een schep stak (moordwapen?). Ik deed maar alsof ik het niet zag en tuurde lekker naar buiten, vanwaar ik door de grote raampartijen de hemel zag verkleuren en langzaam lichter worden. Het was niet koud en het zag er buiten hoopvol uit, alsof het een mooie dag zou gaan worden.
Op station Amsterdam Rai wachtte ik op degene die mij een lift zou geven, want vanaf deze kant blijken de Tuinen van Appeltern in the middle of nowhere te liggen. Best spannend, want ik had haar nog niet eerder ontmoet en er dus geen idee van hoe ze eruit zag. Ik ging er maar vanuit dat ik zelf in ieder geval wel duidelijk als tuin-persoon herkenbaar was. Maar bleek geen enkel probleem te zijn: ‘Voor tuin en terras’ stond er op de zijkant van het busje en een vrolijke bestuurder zwaaide naar me. Dat kon niet missen. We kenden elkaar nog niet, maar de reis verder was meteen gezellig.
Over leuke paadjes tijdens de rondleiding.
Zei ik dat het wat bekijks trekt als een vrouw in werkkleding rondloopt? Nou, ze gaan blijkbaar allemaal naar de Wilde Weelde Wereld. Weinig tuinvrouwen? Niet hier. Nu is het jaren geleden dat ik voor het laatst in Appeltern was en ik kende de tuin zoals die nu is dus niet. Speciaal voor nieuwe en nieuwsgierige leden gaf de ontwerper, Emiel Versluis (ik mag je vast wel bij naam noemen hè) een uitgebreide rondleiding. Hij vertelde over de verschillende concepten achter het ontwerp, waarvan ik de mooiste eigenlijk de takkenwal vond. Als je van bovenaf op de heuvel keek, dan zag je van onder naar boven in die takkenwal een hele boom verwerkt: het onderste gedeelte was opgebouwd van worteldelen, daarboven lange stammen met schors er nog aan, een stuk van smalle zijtakken, een walletje van de dunne twijgen en tot slot een bladkorf. Dat geeft een mooi beeld van de boom en tegelijk zat leuke ideeën die je ook in een ander formaat in een kleinere tuin zou kunnen toepassen.
Vanaf de heuvel kijk je tegen het onderste deel van de takkenril aan, waar hij van wortels gemaakt is.
De wortel-takkenril van dichterbij.
Na de rondleiding was het tijd om te werken. De anderen waren al druk bezig en wij sloten ons erbij aan. De keuze was het maken van een stapelmuur, graafwerkzaamheden, de takkenwal verder afmaken of de borders onkruidvrij maken. Ik koos voor de laatste optie: stapelmuurtjes heb ik nou al zo vaak gedaan, er werd al gegraven met een machine en om heel eerlijk te zijn heb ik stiekem een enorme hekel aan zagen, dus ik bleef ver weg van de takkenwal. Onkruidvrij maken, dat leek me nog behapbaar. Maar oef, dat was zwaar werk! In de vette klei was een hele border, waar eerder eenjarigen hadden gestaan, volledig omgetoverd in een grasveld van het beruchte kweekgras. Ál het kweekgras moest eruit en het was me toch een grote border, die nog groter werd toen we later hoorden dat de grens nog ruim een meter verderop lag langs de gehele lengte 
Al protesterend zetten we dan toch de grens maar uit en begonnen braaf de hele bovenste graslaag uit te steken. Ik probeerde het met mijn spade, maar die begon te splinteren (voor niets mee in het openbaar vervoer 
). Ik probeerde het met een riek, maar dat werkte voor mij niet lekker. Uiteindelijk zat ik op mijn knieën met mijn kleine, trouwe handschep waarmee ik precies onder de wortels door kon steken. We kletsten lekker en af en toe verscheen er nog een andere plant tussen het gras: dan was het raden of het een aanwaaier was, een bewuste aanplant of een eenjarige die de winter overleefd had… Maar het was wel heerlijk weer geworden, lekker met de warme zon op de snoet en op de achtergrond het geluid van kikkers die in de zwemvijver aan het kwaken waren. We kwamen er nog eentje tegen tussen de planten, die het daar blijkbaar wel naar de zin had en not amused was dat we hem stoorden.
Zoek de kikker!
Rond 15:00 uur was de hele borderstrook klaar en dat was voor ons allemaal dan ook wel genoeg geweest. Als ik een dag lang met planten in de weer geweest ben dan zie ik ze ’s avonds als ik mijn ogen sluit nog steeds voor me, maar daar bleken meer dames ‘last’ van te hebben! En inderdaad, op de terugweg zag ik kweekgras en zo nu en dan een distel. Maar ik kijk met veel plezier terug! Naast spierpijn en een bruine toet met zomersproeten, heb ik het gezellig gehad en er hele leuke contacten aan over gehouden. Ik wil het graag nog een keer doen, maar voordat ik met grotere regelmaat ga dan zal Appeltern toch eerst dichter bij Noord-Holland moeten komen liggen…
Druk bezig…
Wat er overbleef… En nu snel nieuwe planten erin!
5 reacties op “Tuindagboek: Wilde Weelde onderhoudsdag”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Zo’n mooie plek, de tuinen. En zeker de Wilde Weelde. Kan iedereen zo eens mee werken of was je er op uitnodiging?
Hoi!
Nee, ik ben lid van Wilde Weelde, vandaar het onderhoud 😉 Maar ik kan vragen of ze eens meer handen kunnen gebruiken als je wilt.
Ah, dat verklaart een hoop 🙂 Met een fulltime baan is de tijd beperkt, maar het lijkt me erg leuk om met zoiets te helpen. Laat het gerust weten als er eens extra handen nodig zijn.
Leuk dat je dat wilt, ik zal het doorgeven! Met fulltime baan lastig (tenzij het je baan is hè XD), meestal zijn de dagen op een vrijdag maar wie weet 😉
Was het mijn baan maar 😉
Bedankt!