In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: een laatste eer aan de hortensia.
Eindelijk heb ik weer wat tijd en dus ieder moment dat het even kan ben ik in de tuin te vinden. Door het werk krijg ik weer hernieuwde energie, dus het is heerlijk om te doen! Zo’n beetje heel 2015 ben ik tussen het werk-werk door bezig geweest met ontwerpen, dromend over mijn tuin, want er waren wat veranderingen hoog nodig. En nu maak ik eindelijk vorderingen.
De voortuin onder andere heeft van het voorjaar al een mini-metamorfose gehad. Onze wensen waren wat veranderd, dus zo gaat dat. De focus is daar verschoven naar nóg meer meerjarige eetbare planten en wilde planten geïnspireerd op de duinen. Bovendien is de voedselrijkheid op de meeste plaatsen flink hoger dan toen ik begon en de belangrijkste planten een stuk groter – bij een voedselbos kan het een tactiek zijn om de gaten tijdelijk te vullen en dat was hier dus het geval. Tijd voor een reorganisatie dus. Dit heb ik gedaan: er zijn wat tijdelijke planten geruimd (als mulch gebruikt hoor, weg gaan ze niet), ik heb hier en daar wat geschoven en ik heb best veel nieuwe planten (afkomstig van de heemtuinen, ja juist eetbare!) geplant. Dit jaar dus even weinig bloei en minder opbrengst, maar volgend jaar gaan we knallen!
De tweede grote aanpassing is het ‘bospad’ in de achtertuin. Deze noem ik zo omdat ik de biotoop op een bosrand/bospad baseer. Hier heb ik tijdens de aanleg relatief weinig tijd en geld in gestoken en deze vooral aangeplant met tijdelijke, gekregen planten die even lekker mochten woekeren tot ik ook voor dit deel een plan had gemaakt. Er stond ook een grote oude hortensia (4 stuks eigenlijk), nog van de vorige bewoner, die de laatste tijd steeds minder goed groeide en bloeide. Dankzij de aanpassing van de tuin kreeg hij meer zon dan eerst, wat hij met dat hete weer niet zo super vond én zijn dieet is veranderd van NPK korrels naar compost en mulch. Het oudje wilde helaas steeds minder – compost en mulch zijn dan ook moeilijk te verteren voor een oude plant die fast-food gewend is – dus met bloedend hart heb ik hem dan toch uiteindelijk maar afgeschreven. Ik vond het altijd een leuke verrassing, bij een tuin vol eetbare en ‘nuttige’ planten denk je toch niet snel aan een hortensia. Er is trouwens wel een eetbare hortensia, maar dit was eigenlijk gewoon een ‘ordinaire’ tuinvariant. Toch was ik er trots op, want, zo zag ik tijdens het eerste jaar dat wij hier woonden, hij bleek heel nuttig voor vogels. Ze verstopten zich er graag in, het hele jaar door en in het voorjaar gebruikten ze de uitgebloeide bloemen. Dus bij deze een laatste eer aan deze gewone maar toch bijzondere plant: dank je wel voor vele goede jaren (ook namens de vogels). En afgelopen week is hij dan toch gesneuveld. En samen met hem, de tijdelijke ‘woekeraars’ in het bospad. Al het materiaal is gebruikt als mulch, er is niets verloren gegaan en het wordt doorgegeven aan de volgende bewoners. Nu staan er twee jonge hazelaars (de iets kleiner blijvende soort), die straks een levende hut gaan vormen voor mijn zoontje. Daarbij heb ik voor nu bosaardbei, Roomse kervel, adderwortel, munt, daglelies en brave hendrik geplant. Van het voorjaar komt er nog meer. Ik word al helemaal blij bij de gedachte hoe het gaat worden en ik weet zeker dat de vogels er straks ook van zullen genieten.
Voor van de winter is de laatste grote verandering gepland. Wij willen al heel lang kippen (ik was altijd al gek op die malle beesten en we willen eieren van echt blije dieren). De afvalbakken en aardbeientoren gaan plaats maken voor een nachthok en ren (het worden parttime vrijloop kippen i.v.m. onze vaste bezoeker de sperwer). De compost wordt erin geïntegreerd zodat de warmte in de winter het hok extra behaaglijk maakt én het krijgt een groen dak voor voedselteelt. Het is een heel project waarvoor ik een uitgebreid ontwerp en plan heb gemaakt, maar daar zal ik afzonderlijke post aan gaan wijden. Eindelijk, de uitvoering kan bijna beginnen! Wordt vervolgd!
Ben erg benieuwd naar de naam van die eetbare hortensia, natuurlijk. 🙂 Mooi geschreven. En erg leuk dat jullie ook kipjes nemen.
Dank je wel! Die eetbare hortensia heet Hydrangea serrata amagiana (http://www.permacultuurnederland.org/planten.php?zoek=&laag=&functieSER=Tjs=&pid=720&page=0&sort=), ik heb er zelf alleen geen ervaring mee dus of hij ook lekker is…