Tuindagboek: onkruid in de pan

In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: nieuwsgierig naar onkruid.

Ik heb niet veel onkruid in de tuin. Goed, dat hangt natuurlijk ook af van wat je als onkruid ziet. Ik heb allerlei wilde planten die zijn komen aanwaaien waar ik alleen maar heel gelukkig mee ben: o.a. vingerhoedskruid, speenkruid, dovenetel (een andere soort dan ik zelf geplant heb) en ook van de mooie nuttige bloemen van robertskruid word ik blij. In mijn voortuin heb ik prachtige wilde salie bloeien en verder wat klaver, wat een goede bemester is, dus ook die is welkom.

Maar sinds een paar jaar heb ik in de achtertuin een plantje dat op veel plekken opkomt en die ik dusver nog niet had kunnen determineren. Hij heeft kleine, bleekroze bloemetjes en aan de zaden zitten allemaal lange pluizen. Ik heb er niet echt last van, maar als ze op plekken groeien waar ze in de weg staan (hogere kruiden tussen de stapstenen zijn wat minder handig) dan gebruik ik ze als mulch. Toch was ik erg nieuwsgierig wat het zou zijn. Want onkruiden vertellen iets over de bodem, dat er bijvoorbeeld een tekort van stoffen is of juist van één heel veel, of dat de bodem erg zanderig is met weinig humus.

Dus vol spanning heb ik gewacht op de bloei, zodat ik hem kon determineren. En ik meen het echt als ik zeg vol spanning. Iedere dag ben ik ze even langs gegaan en was dan toch wel teleurgesteld dat ze nog steeds geen bloemen hadden. Maar deze week, eindelijk, bloemen! Iets wat ik mijn man ook superblij mededeelde, waarop hij enigszins verbaasd reageerde. Ach, hij is het gewend. Dus al mijn determinatie-gidsen erbij (vier, ik check graag meerdere bronnen), en wat bleek? Een familielid van het wilgenroosje. Grappig, wilgenroosje wilde ik nog steeds eens hebben. En alleen maar een compliment voor mijn bodem: deze soort komt vooral voor op voedselrijke, iets vochtige grond. Meestal bij moestuinen. Doe ik toch even goed vind ik, zonder grondbewerking anders dan mulchen! En nog leuker: hij is eetbaar! Bladeren én bloemen! Dus meteen een blaadje in de mond gestopt en kauwen maar. Prima smaak.

Dus: ik ben blij met mijn ‘on’kruid!

Eén reactie op “Tuindagboek: onkruid in de pan”

1. Pingback: Observatie: mulchen werkt! | Iris' Garden Ecology

Geef een reactie Reactie annuleren

Vul je reactie hier in ...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

E-mail (vereist) (Adres wordt niet getoond)

Naam (vereist)

Website

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe reacties.

Houd me via e-mail op de hoogte van nieuwe berichten.

Δ

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.