Vies? Welnee! Een tuin delen met een pad
Archimedes de pad en Kaatje de kat
Vandaag zag ik onze trouwe tuinbewoner weer. Vanuit huis zag ik een grijzig diertje over het snoeiafval op de grond klimmen. Het was zo onhandig (hij viel bijna en kon niet bij de volgende tak) dus het kon niet anders: dat is een pad. Een bewoner waar ik graag mijn tuin mee deel.
Goed, zelf zal hij (of zij?) het niet weten, maar hij heeft de naam Archimedes gekregen. Al mijn vaste tuinbezoekers hebben er een: Confucius (de andere -zwarte- pad), Frieda (de eerste grote kikker), en het duo Merel&Merel. Toegegeven, de laatste twee hebben op het eerste gezicht weinig geïnspireerde namen, maar daar moet ik bij vertellen dat Merel&Merel ons plaatselijke detective-duo zijn. We hebben ook de Tortels, medewerkers van een lokaal spionnen-gilde die ons regelmatig vanaf de pergola begluren, we weten alleen niet wie ze inhuurt. Fantasierijk? Ja, dat zeker. We hebben een hoop lol om verhalen te verzinnen bij de dingen die we de dieren zien doen.
Padden zijn bij mij welkom in de tuin. Ik weet dat sommige mensen ze vies vinden, of eng. Zelf snap ik dat niet zo. Ze zijn nuttig en nog grappig ook. Met hun onhandige manier van lopen kunnen ze me uren boeien. Archimedes woont al in onze tuin sinds we erin kwamen wonen. Het was toen vooral een betegelde vlakte met wat grote struiken, geen idee waarom hij er was. Het eerstvolgende voorjaar kwam ik hem tegen in de garage. Meneer/mevrouw was blijkbaar naar binnen geslopen terwijl de deur open stond en had daar een lekkere overwinteringsplek gemaakt. Nu liep hij -alsof dat volledig normaal is- weer naar buiten. Maar buiten was de tuin een kale zandvlakte met heuvels en stapels oude tegels. Archimedes trok zich er niets van aan en inspecteerde de boel: langzaam lopend (onhandig), van heuveltjes en tegels vallend (heel onhandig) en met pogingen zich aan zijn voorpootjes op een verhoging te trekken (onmogelijk). Ik heb me een uur lang kunnen vermaken met zijn capriolen.
Nu we de tuin veranderd hebben, met veel groen in verschillende lagen én een vijver lijkt Archimedes veel meer op zijn plek. Hij zit regelmatig in of naast de vijver, maar vaak kom ik hem op totaal andere plekken tussen de planten tegen. Hij is niet echt schuw, als je beweegt zit hij doodstil, maar al snel beweegt hij zich weer langzaam en doelgericht verder. De katten vinden hem interessant, maar ze hebben hem nog nooit iets gedaan. Hij heeft nu zelfs een maatje: de grotere zwarte pad Confucius (ook geen idee of het een mannetje of een vrouwtje is).
En waarom zijn padden nou zo nuttig? Het zijn belangrijke roofdieren in een tuin. Ze eten vlees: insecten (bijvoorbeeld muggen, spinnen, mieren en kevers), kleine visjes en zelfs (jonge) slakken. Zo houden ze het evenwicht in stand. En blijkbaar kunnen ze al tevreden zijn met een redelijk kale tuin, maar een (begroeide) vijver en veel (laag) groen kunnen ze zeker waarderen! Bovendien overwinteren ze graag in hopen bladeren, snoeiafval en beschutte, verstopte plekjes en zorgt een plantenrijke tuin voor veel voedsel. Ze zullen zich dan ook sneller in een lekker groene tuin vestigen. Geniet dus van deze bewoners, ze zijn niet vies van grappig zijn 😉 !
6 reacties op “Vies? Welnee! Een tuin delen met een pad”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Wat heerlijk geschreven. Die naam al xD Zelf vind ik ze niet eng (behalve toen ik een kikker oppakte en deze super hard begon te schreeuwen, ik wist helemaal niet dat ze dat konden). Maar ik heb ze ook nooit als nuttig beschouwt. Toch weer iets geleerd vandaag 🙂
Leuk dat je er wat van geleerd hebt! En ja ze kunnen inderdaad hard schreeuwen, mijn moeder heeft dat ook wel eens gehad en ze heeft het er nog over 😉
Beetje late reactie, maar kwam dit artikel tegen omdat ik info zocht over een minivijver. We hebben ontdekt dat we een tuinpad hebben, hoera! We zien hem nu voor de derde keer. Planten genoeg maar nog geen water. Dus, grote emmer de grond in, 3 zuurstofplantjes gehaald en hopen dat hij/zij komt zwemmen. We hebben hem nog niet gehoord, maar daar wachten we nu op. Lijkt me juist leuk!
Iedere tuin een tuinpad! Haha. Ze zijn zo leuk die onhandige beestjes. Leuk dat jullie speciaal voor hem/haar een emmer hebben ingegraven. k Hoop dat je m snel zult horen!
Mijn tuin is grotendeels betegeld, toch was er vorig jaar in het afvoerputje een pad, nu zie ik een kleintje in het putje, ik vindt het een beetje zielig voor de beestjes, wat kan ik doen????
Hoi Antje,
Sorry van de late reactie op je vraag. Je reactie was per ongeluk in de spamsectie beland.
Mijn eerste reactie is: Van grotendeels bestraat naar grotendeels beplant 😀 Maar dat was een inkopper op mijn blog.
Ik ken je situatie helaas niet, dus het is een beetje gokken hoe belangerijk het putje en de afwatering in jouw tuin is en dus ook hoe groot het putje is.
Als het mogelijk is, is een klein trappetje van steentjes voor de meester diertjes voldoende om weer weg te kunnen komen. Is je afvoerput niet groot genoeg voor een trappetje, dan kun je ook grof grind in het putje stokken (niet proppen). Let wel op dat dit de afwatering (een klein beetje) verminderd en dat het de kans verstopping vergroot wordt. Dus dat betekend dat je het geregeld 2-4 keer per jaar even moet controleren en misschien even leeg halen. Het grove grind zorgt ervoor at je wel kunt afwateren, maar dat de steentjes niet weg spoelen. En vooral dat er wel een kikkertje in kan vallen (soms gaat wonen), maar dat deze er ook weer zelf uit kan klimmen.