Bijzonder eetbare planten: Salvia microphylla (siersalie)

Siersalie Salvia microphylla ‘Hot Lips’ in het rood in het voorjaar

Als je nog een eetbare showstopper zoekt voor je zonnige border, dan heb ik een mooie voor je!

Ik heb al jaren twee Salvia microphylla ‘Hot Lips’-struikjes: één in de voor- en één in de achtertuin. Ik krijg er regelmatig reacties op. Ze zijn dan ook behoorlijk spectaculair: ze beginnen in mei met bloeien en gaan door tot in oktober. De bloemen zijn geweldige decoratie op brood en in salades; ze hebben een lichte salie-smaak, want het is dan ook familie van de keukensalie. De bladeren zijn ook eetbaar en net zo te gebruiken als die van keukensalie. Ik stop ze vaak in de thee.

Salvia ‘Hot Lips’ bloeit in het voorjaar vaak met puur rode bloemen en later witte bloemen met rode randjes (vandaar de ‘Hot Lips’ naam, het lijken een beetje op gestifte lippen 😉 ). Soms zijn ze helemaal wit. Hierboven op de foto zie je deze salie met zijn volledig rode bloemen. Er komen veel hommels op af.

Ik gebruik dit soort salie’s graag in eetbare bloemenborders, omdat ze langdurig de aandacht trekken en zelfs in de winter lang hun blaadjes vasthouden (tot het echt vriest). Ik hou er zelfs zo veel van, dat ik ook opzoek ging naar een roze voor mijn eigen tuin. Dat kostte me wel een paar jaar zoeken – er zijn een paar andere soorten die net als de microphylla uit Mexico en Zuid Amerika komen, maar die zijn bij mij in de tuin mij toch steeds een stuk slechter winterhard gebleken. Salvia microphylla zelf komt voor in allerlei kleurschakeringen roze en paars en dus ook als de Hot Lips, alleen wordt ze nog niet zo vaak aangeboden. Vorig jaar vond ik dan eindelijk Salvia microphylla ‘Cerise’. Deze is goed aangeslagen en heeft de eerste winter overleefd, dus heb ik er vertrouwen in dat het de winters hierna ook wel goed komt.

Siersalie Salvia microphylla ‘Cerise’ (met de bladeren van keukensalie ‘Tricolor’ erachter)

Mijn kweektips:

• Zet deze siersalie’s op relatief droge grond. Zijn niet helemaal winterhard en als ze natte voeten hebben, dan gaan ze sneller aan kou onderdoor.
• De grond mag zeker voedselarm zijn. Bij mij staan ze op plekken met verschillende niveau’s in voedselarm/rijkheid; de plant die op de meest voedselrijke grond staat groeit groter dan die op arme grond, maar beiden doen het geweldig en bloeien goed.
• Ik snoei mijn Salvia’s elk voorjaar flink terug; zo worden ze mooi vertakt en blijven ze compacter, want ze groeien daarna ieder jaar uit van klein, onbenullig plantje tot flinke struikjes van zon 70 cm hoog en 80 tot 100 cm breed. Snoei de takken steeds tot de eerste knop terug. Het snoeisel vormt goede, geurige mulch.
• Je kunt ze vermeerderen door te stekken.
• De planten worden zelden speciaal voor consumptie aangeboden, maar zijn wel eetbaar van zichzelf. Met voor sier bedoelde planten eten moet je uitkijken, i.v.m. bestrijdingsmiddelen. Ik zoek daarom biologische planten en laat ze een jaar staan voordat ik begin met oogsten, zodat eventuele stofjes die er niet op thuishoren zo veel mogelijk verdwenen zijn. Zo krijgen ze gelijk de kans goed aan te slaan.
• De plant staat mooi als solitair tussen lage en/of kruidachtige beplanting.
• Met bescherming in de winter (bijvoorbeeld stro rond de pot en de plant en bodembedekking) zou het ook een mooie plant zijn in een pot op een balkon of een dakterras. Salie’s hebben relatief weinig grond nodig.

Voor mijn ‘Cerise’ maakte ik speciaal een wat verhoogd plekje met kapotgeslagen dakpannen – zie de foto hieronder). (Een buurman wilde die dakpannen gewoon wegdoen! Mooi niet, geef ze maar hier 🙂 ) Op deze manier staat het plantje droger, want hij groeit in de buurt van een overloop van mijn vijver, waar de grond juist vochtiger kan zijn. Tegen de mogelijke kou van de eerste winter heb ik die dakpannen nog eens bedekt met plakken mos. Een prima plekje ook voor bosaardbei!

Leer interactief en op eigen tempo.