Tuindagboek: een nieuw tuin-huisdier
Het afdakje in augustus
In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: er klinkt een hoop heisa telkens als ik m’n huis uitga…
Er woont een merel in de passiebloem. Van zo’n bovenbuur koesterde ik al een tijdje een vaag vermoeden, dankzij het geërgerde gekwetter ’s ochtends dat mijn luidruchtige zoontje overstijgt wanneer de voordeur opengaat. Tja, dat krijg je, als je een plekje kiest direct boven het afdakje van onze voordeur.
Ik noem ‘m Karel. Geen idee waarom precies, maar Karel ziet er voor mij nou echt uit als een Karel, met zijn deftige zwarte jas en afkeurende blik terwijl hij ons vanaf de plantenbakken van de buren in de gaten houdt en daar wacht tot we weer uit – zijn – tuin vertrokken zijn. Ik moet zeggen dat ik inderdaad geen al te beste kennis met hem heb gemaakt. We kwamen ’s avonds thuis, het was al donker. Mijn man loopt onder het afdakje naar de deur, mijn zoontje volgt hem. Achteraan loop ik. Er hangt een rank van de Wisteria (die zich op onze voorgevel vergroeit met de passiebloem) van het dakje naar beneden, recht over het pad. Ik maak de grote fout die vast te pakken.
Sjoeffff! Het is alsof een kogel om mijn oren vliegt. Niet het soort van een pistool, nee eerder uit een kanon. “Fietfietfietfietfiet”, klinkt het en de windvlaag die volgt blaast het haar uit mijn gezicht. Ik kijk achterom en zie net een zwarte bol over het dak van de school schieten aan de overkant. Ik heb de tak nog in mijn handen.
“Iris toch!” roept mijn man, waarmee hij de plotselinge stilte verbreekt. “Wat doe je nou?” Ik kom eindelijk in beweging en prop de rank tussen de spijlen van het plantenklimrek. “Niets! Ik wilde deze alleen aan de kant doen!” Nu begint zelfs mijn zoontje: “Oh, mamma toch!” Ik hoor de merel tieren vanaf de donkere school.
Ja, ja, sorrry. Ik wil mijn tuin wel bijhouden, maar steeds als ik het probeer wordt er weer een ander diertje boos. Enfin, Karel zit inmiddels weer op het dak, maar als we buiten zijn hipt hij liever tijdelijk over naar de buren. We verschillen trouwens van mening qua inrichting, want ’s ochtends licht de mulch overal behalve in de borders. Dat schuif ik dan maar weer met een voetje terug. Ik verbaas me dat hij het zo’n lekker plekje vindt, daar tussen de groenblijvende blaadjes direct boven het afdakje van de deur, maar over weggaan piekert hij blijkbaar niet. Het lijkt er zelfs op dat hij een vriendinnetje heeft… Karel, bij deze heet ik je welkom in de tuin. Inschrijven doe je bij de pad Archimedes.
4 reacties op “Tuindagboek: een nieuw tuin-huisdier”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Karel en zijn vriendinnetje… begin dan al maar aan suikerbonen te denken voor binnenkort. Ah nee, bij jullie is het ‘beschuit met muisjes’ zeker?
Die vaste bewoners in de tuin, ik kan daar ook zo van genieten…
Ja, beschuit met muisjes inderdaad 🙂
Laten we het hopen!
Karel is alvast fan van je tuin, dat is een goed teken
Hij is in ieder geval fan van mijn beperkte snoeibeleid 😉