Zomerproject: een heus dinolandschap voor in de tuin. Samen knutselen en dan lekker buiten spelen en kliederen. En nog makkelijk ook, want de meeste spullen heeft menig tuinier toch al rondslingeren!
Mijn zoontje is G-E-K van dino’s. Hij kan er een hele hoop benoemen – hij is drie – en we lezen samen wat af. Dit is een deel van zijn eeuwig groeiende verzameling:
Hij moet nog jarig worden, dus je kunt je wel voorstellen wat er op zijn verlanglijstje prijkt. Hij verslindt documentaires en films, maar blijft vragen om meer. Tja, als je dino-fan bent, dan is er één filmserie (wat mij, een oude dino-fan betreft alleen de eerste, maar goed) die je gezien móet hebben. Maar voor een driejarige niet zo geschikt. Ik heb het natuurlijk over Jurassic Park. Maar ja, het is wel mooi. Dus heb ik hem eens de kindvriendelijke stukjes laten zien van de eerste film. Je weet wel, het moment dat de hoofdpersonen voor het eerst oog-in-oog met een brachiosaurus staan (hij riep de naam meteen!), ze een zieke triceratops onderzoeken en een redelijk onschuldig stuk waarbij de T-rex jaagt op kleinere dino’s. Hij was zo onder de indruk dat hij de volgende dag op de kinderopvang, meteen bij binnenkomst, de juf doodleuk bij vertelde dat hij Jurassic Park gekeken had… waarna haar ogen zich verschrikt naar mij opsloegen. Oeps.
Mijn zoontje knutselt graag met mij en om het extra leuk te houden probeer ik steeds iets te bedenken wat bij zijn interesses past. Zo maakten we eerder fossielen van zijn dinosauriërs uit brooddeeg. Dat was zo geslaagd, dat ik twijfelde wat we de volgende keer gingen doen. Het antwoord gaf hij zelf. Laatst smeet hij bij het kleien zijn hele creatie kapot. Hij wilde een grot maken, maar had te weinig klei. En om dat nog even te benadrukken sloeg hij zijn armen over elkaar. Het gaf me een idee. Wat als we nou een dino-landschap maken? Compleet met grot, vulkaan en water? Daar had hij wel oren naar, dus ging ik bedenken hoe we dat konden doen. Papier-maché? Nee, teveel rotzooi, teveel spullen die ik speciaal moet halen en niet te vergeten: waar moet ik zo’n groot gevaarte laten? In de tuin dan, misschien? Met zand en écht water? Zodat hij lekker kan kliederen en buitenspelen? Ja, dat was het! Ik liep een rondje door de tuin en de schuur en verzamelde binnen no-time zo’n beetje alles wat we nodig hadden.
Je kunt het zo groot, zo gek en zo uitgebreid maken als je wilt, dat is het leuke. Een paar dingen verzamelden we samen en we gaan later nog meer zoeken, zoals steentjes, schelpen, takken en bladeren om het landschapje interessant te houden. We hebben voor deze eerste poging een kleine versie gemaakt, maar ik denk dat we later nog een grotere maken als we meer speelzand (hij verspreidt het steeds door de tuin, dus hebben we weinig) en een grotere schaal hebben. Ik verzamelde expres met name natuurlijke materialen (zoals terracotta potten en hout) omdat dit het landschapje realistischer maakt en ik dat mooier vond passen in de tuin. Je zou de vulkaan ook nog water kunnen laten spuwen met een stuk tuinslang en een knijpfles met water eraan, of iets dergelijks. Dit waren de elementen die ik gebruikt heb:
Hier zie je de opstelling (planten zitten nog bij elkaar in een plastic pot, later heb ik ze gescheiden en in twee kleinere terracotta potjes gestopt). Zie je: een omgekeerde bloempot maakt met een beetje rode acrylverf een prima vulkaan!
Tot slot heb ik deze bak onder de schaal gezet zodat het dinolandschap op hoogte staat en makkelijk bereikbaar is.
Dit was eigenlijk heel makkelijk. Ik heb de grote elementen geplaatst (onder toezicht van mijn zoontje) tot we het beiden mooi vonden en daarna hebben we de bak samen gevuld met zand.
(Hier waren we ongeveer halverwege, want er gaat veel zand in!)
Zodra we de bak bijna helemaal gevuld hadden heb ik het waterbakje ingegraven – die was een beetje groot, maar meneer wilde geen kleinere – waarna we het laatste beetje zand in de schaal deden en alles netjes uitstreken. We legden de steentjes en schelpjes neer en plaatsten daarna samen de dino’s. Klaar en spelen maar!
Alle dino’s verblijven nu standaard in het dinolandschap buiten – op speciaal verzoek van mijn zoontje nog wel. Hij blij én wij blij, want we stappen niet meer steeds in die gepantserde dino-ruggen 😉
PS: ik heb een grote schaal onder het geheel geplaatst om het water op te vangen wat erin gegoten wordt. Wel zo handig met de droogte.
Wat een leuk en vrolijk bericht!
Ik zou wel zo’n dino willen zijn…
Dank je wel 🙂
Er is nog een beetje ruimte 😀
Prachtig !
Dank je wel 😀