Voorjaar! (volgens onze Archimedes de pad)
Sup? Just chillin’ over here
Voor mij begint het voorjaar officieel als onze tuinpad zijn jaarlijkse inspectierondje maakt. En dat is altijd weer een prachtig gezicht 🙂
Soms heb je van die dieren waarvan je weet dat ze in je tuin leven – en als je net als ik bent dan ben je aan ze gehecht alsof het huisdieren zijn (alleen niet om te knuffelen natuurlijk). In mijn kleine patio in mijn vorige huis had ik een spin – Ted – die ik jaren lang dikker en dikker zag worden in datzelfde web voor het raam dat ik dus ook nooit lapte vanwege hem. Ik was dan ook daadwerkelijk verdrietig toen het beestje ten slotte overleden was, hangend als een soort in memorial middenin zijn web. Hoe wisten we dat hij dood was? Hij bewoog niet meer, dat is duidelijk, maar met een takje in het web lokte je ook geen enkele reactie meer uit en dat was toch altijd wel leuk om te zien.
Nu ik een echte tuin heb, heb ik een heel legio aan huis-tuindieren. En ja, ze hebben allemaal een naam. Zo hebben we bijvoorbeeld de kikker Frieda, de pad Confucius en het punkmeesje (een pimpelmeesje met een kuif dat hier vaak een nestje maakt). De roodborstjes zou ik ook graag namen geven, maar tot op de dag van vandaag kan ik er niet achter komen hoe veel het er nou eigenlijk zijn. Ten minste twee, want ik zie ze wel eens achter elkaar aan jagen. Mijn man en ik hebben ook het sterke vermoeden dat er een egel is – op basis van poepjes, pootafdrukken en typische krabsporen – maar de regel is dat zolang we hem niet zien hij geen naam krijgt. En hele hoop dieren dus, waarvan het altijd weer leuk is om te zien dat ze er nog steeds zijn.
Mijn favoriet is toch wel onze Archimedes, de eigenwijze pad die al in de tuin woonde voordat wij er kwamen. Geen idee wat het diertje daar deed, er was niet veel aan geschikt habitat en misschien was dat ook de reden dat hij (zij?) de eerste winter in onze garage bleek door te brengen. Feitelijk is Archimedes onze tuindirecteur en knuffelpad in één. Tijdenlang zie je hem niet. Maar dan warmt het op, zoals twee weken geleden. Ik zat te studeren in de tuin en ging een glas drinken halen. Op de terugweg hoor ik iets kraken; ik kijk omlaag en hé, daar zit Archimedes. De gewoonlijke lente-inspectie is begonnen. Ieder hoekje van de tuin wordt dan nauwkeurig nagelopen voor meneer/mevrouw zich een plekje naast de vijver toegeëigend waar hij de rest van het voorjaar en in de zomer op mooie avonden gaat zitten kwaken, wakend over zijn domein. Bang is hij niet, hij komt gewoon recht door zee, onverstoorbaar langs gelopen. Archimedes is een badass, hij gaat al wat jaartjes mee in deze wereld en laat zich echt niet meer intimideren – dat weten de katten inmiddels ook.
Archimedes ain’t scared of nobody – the ultimate badass
Ik vraag me altijd af wat hij van zijn omgeving vindt, maar hij zit graag in en rond de vijver, verstopplekjes en dieren om van te snacken zat – ik denk dat de tuin hoe dan ook een verbetering voor hem is ten opzichte van wat het was. Dus ik hoop dat onze directeur tevreden is. Maar dit jaar leek het wel een spelletje Annemaria Koekkoek. Steeds als ik naar hem keek bleef hij stokstijf zitten, maar zodra ik wegkeek zag ik hem vanuit mijn ooghoeken weer verder lopen. Ik maakte foto’s en stuurde die naar mijn man. “Je ziet hem niet bewegen, maar toch is hij steeds een stukje verder,” schreef ik erbij. Zo heb ik Archimedes ongeveer een uur lang door de tuin gevolgd (heerlijk hè, uitstellen van werk) en steeds een foto naar mijn man gestuurd waarbij hij weer een paar centimeter was opgeschoven. Die lag dubbel aan de andere kant van de lijn, ongeveer net zo veel om mij als om de pad geloof ik.
De slimmerik ging op de rand van de zitkuil zitten. Ik zei nog: “Doe nou niet,” maar hop, hij liet zich zo naar beneden vallen en ploegde weer verder alsof het niets was. Ik vroeg me af of hij zichzelf er weer uit kon helpen, maar dat bleek nogal moeilijk. En dus maakte ik ‘paddenladders’:
Ze zagen er zo grappig uit. Helaas ging hij het ergens anders proberen (je bent eigenwijs of niet toch?), dus maakte ik ze ook maar daar. Padden springen niet, dus kan hij nu wel het trappetje op?
(Als je mijn gegniffel en de berichtjes die ik natuurlijk heel handig tijdens het filmen kreeg niet wilt horen, zet dan het geluid uit – ik ben nog niet zo handig met video’s bewerken – zeg maar gerust niet 😉 )
Het is altijd genieten als Archimedes weer door de tuin wandelt. Het is iets aan zijn eigenwijze manier van doen en onhandige maar vastberaden tred die me blijft fascineren. Vergeet de meteorologische en astrologische lente: Archimedes bepaalt wel wanneer het lente is. Hij heeft ook helemaal gelijk: je ziet hem op de eerste mooie dagen en dan beginnen de planten uit te lopen. En volgens Archimedes is het nu dus écht lente.
8 reacties op “Voorjaar! (volgens onze Archimedes de pad)”
Geef een reactie
TUINLOGICA IS UIT!
Aankomende cursussen:
Volg nu mijn Online Basiscursus Permacultuur! Eigen tempo, Interactief leren, 8 lessen in hapklare stukken! Vol praktijkopdrachten en casusstudies van echte projecten. Klik op de afbeelding om naar de proefles te gaan!
Persoonlijke links
Bedrijfspagina:
Iris' Garden Ecology 
Haha dat filmpje! Super! 🙂 🙂 🙂
ik ben fan van Archimedes!!!!
Het is wel een gezellige dikkerd he, die Archimedes!😊
Ja dat is hij/zij zeker 🙂
Hier ligt er al een hele hoop kikkerdril in de vijver! heerlijk toch!
Die zijn er lekker op tijd bij 🙂 Wat leuk!
Kijk dat is dan het voordeel van een kleine tuin, je kent je pappenheimers !
Haha! Ja, daar heb je gelijk in ja.