In de categorie ‘Tuindagboek’ schrijf ik over wat me in de tuin is overkomen. Deze keer: jeej, eindelijk kunnen mijn zaailingen naar buiten!
Ieder jaar verzin ik weer meer plaats voor groen in de tuin. Tegelijkertijd ben ik bezig met wat aanpassingen – zoals het bospad, het deel waar de groenbak stond (niet meer nodig) en de voortuin die nu de volgende successiefase ingaat, wat betekent dat een aantal specifieke planten door mijn hand ‘sneuvelen’ om plaats te maken en de grond te voeden. Ik heb een lijstje van planten die ik zoek, maar dan kom ik langs wilde planten-verkoop of een markt en ja, dat zijn dus standaard weer een paar tassen extra Dat weet ik inmiddels van mezelf, dus ik neem voorzorgsmaatregelen (tassen en portemonnee met kleingeld in mijn tas haha). Mijn man zegt altijd dat als hij denkt dat er écht niets meer bij kan, ik weer met een nieuwe lading aankom en ze nog weet te plaatsen ook. Hij hoopte ook dat het minder zou worden als ik met de tuinen van anderen bezig zou zijn, maar in plaats daarvan geeft me dat juist weer nieuwe ideeën en plantsoorten die ik graag wil uitproberen 😉 Tja. Anderen hebben misschien een verslaving aan schoenen, tassen of kleding kopen – of aan dure elektronica (hint, hint, ik kijk naar mijn man!), maar ik spendeer het liever aan planten en zaden. Dat van mij wordt ten minste meer waard hoe langer ik het heb
Dit jaar een hele hoop nieuwe planten, vooral vanwege die aanpassingen. Bovendien wil ik een deel van het terras laten overgroeien met (eetbare) klimplanten, dus ook dat is flink extra (Steenbreek-punten voor mij 😉 ). Ik heb vooral veel zelf opgekweekt uit zaden. Een hele hoop vraagt er dus om, nee schreeuwt, dat het de grond in wilt. Maar ja, ik had het zo druk met werken de afgelopen weken (zelfs ’s avonds en in het weekend), dat ik ze alleen teleur kon stellen en bij wijze van verontschuldiging een scheutje water gaf. Om niet te spreken van het deel zaailingen dat eigenlijk weken geleden al verspeend had moeten worden, wat ik verzaakt heb dankzij mijn pols… Maar: goed nieuws voor mijn planten (en mij). Het gaat beter met mijn pols, dus afgelopen week heb ik af en toe een uurtje tussendoor pauze genomen en alvast even voorzichtig wat planten in de grond gezet. IJsheiligen is na morgen officieel voorbij (het weerbericht blijft ver boven nul). En gezien al het werk van de laatste weken begin ik na deze blogpost lekker aan een welverdiend, extra lang weekend. Whoop whoop!
Dus ik verdwijn zo fijn de tuin in, weg van het internet, ongeacht de voorspelde dip in het weer. Ik ga lekker genieten van al mijn mooie planten. En ik wens alle lezers eenzelfde ontspannen, heerlijk en vooral groen weekend toe!
Je bent zelf het grootste sieraad in je tuin, Iris!
Dank je, dat is lief! 😀